O An Şiiri - Müjgan Kızıleniş

yamacın en ucunda
bir ayağım boşlukta
bir ayağım kararsızken,
bir farkım var
paraşütle atlayanlanlardan.
gözlerim çakılı kaldı
çok uzaklardaki sakin suya.
dudaklarımda bir gülümseme
anlamsızca ''korkma'' diyor.
hayat da bu değil mi zaten
bazen bir anda altüst olmaz mı herşey.
tüm bunların sağanağındayken
sırılsıklam;
nefeslenmeyi unuttum.
umurumda bile değil sanki nefes almak
yaşayamadıklarım içimi acıtan,
söyleyemediklerim
kara çarşaflı ucube korkutan.
bir de dokunamayacağımı bile bile
elimi her uzatışımda
görünmez olan adam.
basmalı mıyım ayaklarımın üzerine
bilmiyorum.
çok istekli de değilim.
an
şimdi şu an
ne geçmişim
ne geleceğim
maviye kavuşmama bir adım kala
emrediyor içimdeki küçük kız
''geri dön!
ben daha büyümedim ki''