O AN
O gün nurlar zulmetlere dönüşür
O gün akıllar başlardan konuşur
O gün dil susar hayretler konuşur
O gün ecel anı amel konuşur
O gün dost akraba fayda veremez
O arslandan hiç kimse kurtulamaz
Tuttuğun koparır kimse kaçamaz
O ecel anı yalnız o konuşur
Dil susmuş ağız kapanmış seyreder
Ettiklerin bir bir önünden geçer
Artık geçti her şeyin sona erer
O an ölüm anı artık son nezer
Bir zamanlar şahlar gibi kalkardı
Etrafa dehşet korkular saçardı
Çok kimselerin ödleri kopardı
O an gelmiş tükenmiş yerde yatar
Bir zamanlar ağa idi bey idi
Her ne söz derse o bir emir idi
İnsanlar yanında kul köle idi
Şimdi ağa, bey gitmiş, yerde yatar
O demlerki gök haşyetle yarılır
Küreler dağlar misal fırlatır
Beşer tehavvütle hayrette kalır
Belki o dem kiyamet koparılır
02.06.2005
İsmail KüpçüKayıt Tarihi : 23.4.2009 12:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmail Küpçü](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/04/23/o-an-141.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!