O An Şiiri - İsmet Zeren

İşte
O an!
Yavruladığını görürsün
Ölümün
Ulu çınarlarına
Rüzgarın çığlığını

Deliye döner
Işığını saklayan
Gözlerimin
Can çekişen
Kahverengileri
O an...
Bir atlıyla
Umutlarımı
Dağlara
Götürdüğü zaman

Bir bıçaktı zaman
Kesti umutlarımı
Yeşil bir bahçede
Hıçkırıklar günahımı
Hiç acımadan

Seversen
Gelir şarkılar
Ay ışığında
Sonsuzluk dansına

Şehirlerden geçersin
Köylere uğrayarak
Bitirirsin zamanı
Bin yıllık kanyonlarda toplarsın
Eskimiş kadınları
Göğüslerinin ucundan
Delicesine öperek
İşte
O an!

Bu bir kurtuluş mudur
Yoksa sıyrılıp teninden
Yeniden
Bir saatin zembereğinde
Bir başka beden için
Bir sevda uğruna
Yeniden kuruluş mudur
O an...

Andır ki
Sisten bir tortudur
Asithanedeki bayram sabahı
Andır ki
Bayrampaşada bir koğuştur
Bir günah sabahı
Andır ki
Eyüp Sultan da
Bir itiraftır
Bir Ramazan sabahı
Ve andır ki
Bir pala çabukluğuyla
Çıkar kemer arasından
Girer karnına
Adına külhanilik derler
Andırki
Uzatır seni
Musalla taşına
Sevdiğinin mavi gözleri
Karışır
Tanrının mavi göklerine
Andır ki
Gözyaşları süzülür
Talkıncı hocaya aldırmadan
Kendi bildiğince
Selvilerin şahitliğinde

Andır ki
Bu yeni bir başlangıç olur
Geçersin
Sırlar aleminin kapısından
Perde açılır
Korkunun beyaz gölgesi düşer
Tesbihinin siyah kehribarına
Hüzünlere karIşır
Annenin süt kokan kucağı
Ve babanın nasırlı ellerini
Hissedersin
O kalınlaşmış ensende
Ve 'hoşgeldin keraneci'
Diyen sesini duyarsın
Karanlıkların ötesinden

Andır ki
Yaşarsın koca bir ömrü
Ta en başından
Siyah beyaz bir film gibi
Anlarsın
An o andır
Bu dünya bir yalan handır
Sende yaşayıp geçersin
Bir odasından