,O an, Şiiri - Gül Gün

Temaşeye kapılmış bir şehir
Ve telaşesiz insanlar yağmura aldırmayan
Ustasından tokat yemiş çırak usulca geçiyor yanımdan
Yıllar sonra makyajlanmış eğreti çehresiyle
Çocukluğumun sokaklarını bulamadığım silik şehir
Ne melundur ıslak sokaklarında dolanmak kimselere aldırmadan..

Herşeyi değiştirirmiş zaman
Bir an yağmur başlar dönerim eskiye
Ve yanımdan geçen o son model araba gibi
Ama kasette siyah beyaz bir arabesk şarkı olan…
Oynamaya meğilli bir melodidir dinlenen
Aslında sözleri intiharı anımsatan..
At kuyruklu çocukluğum gelir aklıma işte o an…
Arka mahalleden kaçan devrimciler
Geceleri karabasanların fırladığı aynasızların cop sesleri
Apartman boşluğunda biten öğrencilik yılları
İşte o zaman üzerime gelir zaman…
Dur durak bilmeden çaldığım mandolinim..
Karakalem iki güvercin işlemiştim akoruna..
Çığlıkları bastırmak içindi aslında nağmelerim.
Moraran parmaklarım şahittir buna..
Ben konservatuar okuyacağım demiştim babama…
İlk yediğim şamardı suratıma aldığım cevap…
genç kızlığım sanıktı o an..

Ah, başımda hayallerim
Aldım çıkınımı düştüm yollara…
Ezile ezile çıkıyorum geçmişimin yüklerinden..
Bir an durup beklerim..
Yağmur başlar..Ben yine dönerim eskiye o an..
Ama yağmur… Yağmur durmuyor…
Ve sana dokunacağım gece yolda kalıyor…
sığınıyorum çocukluğuma İşte o an…

Çocukluğumun masumiyetine benzeyen sözlerini
Baktıkça yok olduğum gözlerini sevmiştim en çok..
Esirgeyen ve bağışlayan Aşkın adıyla başlamıştım sana..
Bir ilahi başlamıştı sesini duyduğum zaman..
Yer gök kainat gusletmişti..
Ruhumu soyunup avucuna bıraktığım an..

Yağmurlar dinmiyor bak..Hala sonbahar..
Hala aklımda günah bellediklerim..
Pişmanlıktan değil kelimeleri sıraya dizişim inan..
Söyleyemediklerim giriyor sıraya,
kimseye dile getiremediklerim…

Unut diyorsun ya…
Unutmamak adına edilmişti tüm yeminlerim…