O An... Şiiri - Adem Erdem

O An...

Bir sabahın soğuk yelleri arasında başlıyor tekrar bir gün...
İsyanlarla mı dolu, bilmek bile gelmiyor insanın içinden.
Herkes çok mu akıllı? Yoksa ben mi çok deliyim diyesi geliyor insanın ta derinden
Ve gözler yine ırakta...

Düşünüp zaman geçirebilecek o kadar çok hayal var ki...
Hayaller ortasında hatıralarda kalıyor bazen insan... Naçiz bir yürek var sanki,
ebediyete yelken açmış...
Nedense yapmak istediklerinin hepsi gerçektir insanın! ..
Lakin hiç biri gerçek te olmamaktadır bazen..
Karamsarlık diz boyu... yürek siyaha boyanmış, koyu...
Bir umut, bir haber gökyüzünde güneş gibidir bazen...

Mutluluk bazen boğazında düğümlenen iki soluk nefestir nedense.
Ve çoğu şey insanın yüreğindeki cennetten atılma sebebidir! ..
Artık yalnızdır insan. yalnızlıktan bile belki yalnız...
Apayrı bir dünya vardır ya içinde bir yerlerde...
Hani kimsenin bakıp, göremediği.. dokunup tutamadığı...
Orda yaşamak bazen acının bir lezzeti midir? yoksa lezzetin bir acısı mıdır?
Bunu düşünmek için mi düşünür bazen insan.
Anlamak için mi yoksa...
Hayat mektebi ne zaman nasıl ve ne şekilde başladı?
sorgulamak mıdır marifet? ...
yoksa anlamı anlamak mıdır? ...
Hafakanlar içinde... buhran dolu dakikalar..
insan o an gönül kapısını aralar...
bir mutluluk çarpar sanki denizlerin sahile vurması gibi
Tebessümler ayrı bir okyanus, düşünce dünyasında...
ve yavaş yavaş bir teslimiyet... Anlamak Anlam ı...
bağırmak belki... yüreğindeki zerre miktarınca her güzel duyguyu..
Bunu anlatmak hangi zavallı kelimelerin, ne haddine! ..
Dercesine geçer artık hayat! ..
gözlerin derinleşircesine...
anlamla yüklenir bakışlar...
huzur dolu, daha fazla yakarışlar...
O güzelliği...
güzel olan herşeyde...

Ben seni hep beklerim, yeter ki sen hiç gelme! ..
anlamında bir teslimiyettir o mutluluk...
Ayrı bir diyarda... bir dünya da... ama en çok ta kendinde insan! ..
mutluluk... işte sadece o an! ..