O an Şiiri - Vedat Selçuk

Dayanamadı yüreğim, sıkıldı birden
Hıçkırmayıda öğrendim, titreyerekten
Kan çanak oldu, yaş eksik olmadı gözlerimden
Gökte ağladı, ben ağladığım o an

Yürüdü ayaklarım, salona vardı
Bir ateş yumağı etrafımı sardı
Ayakta duracak mecalim kalmadı
Seni kahverengiler içinde gördüğüm an

Bir uğultu koptu beynimden
Olamaz! diye bir çığlık attım içimden
Vücudum titremeye başladı
Sen masaya oturduğun an

Kalbime bitmeyecek bir acı oturdu
Sanki, ruhum salonda uçuyordu
Yanaklarıma sahte bir tebessüm kondu
Soluğumun kesildiği, kalbimin sıkıştığı an

Dayanamadı bedenim, dostuma dayandı
Sanki Azrail geldi, yanı başımdaydı
Birden gözümde, mazi canlandı
Sandım dünya başıma yıkıldı, evet dediğin an

Tutamadım, iki damla yaş hücüm etti gözüme
Hemen gidemedim.Sanki felç inmişti bedenime
Al! dedim, Azrail bu canı kendime
Deftere imzayı attığın an

Çekti ayaklarım, ötedeki parka vardı
Tükenen bedenimi, bir bank'a attı
Bu gözler, hiç bukadar ağlamamıştı
En sevdiklerim bile, gittiği an

Seni hep seveceğim Acem kızı!
Hiç bir zaman bitmeyecek bu sızı
Unutamayacağım ben bu zamanımı
Azrail canımı bile, aldığı an....
17-18 Mayıs 2003
Küt! ahh..yaa?