Geçen Akşam Şiiri - Ebrar Doğan

Alevlerin arasında mahsur kaldığımda
Yağmur bastırmıştı gözlerimde
Keskin bir bıçak dayalıydı boğazımda
eski bir parfümün kokusu kadar kalıcı hatıralar zihnimde
anımsıyorum, derinlerde gömülü bir hikaye
ne mümkündür unutmak, geçen akşam gibi taze her şey.
geçen akşam...
İçin için yanan mumun donuk bakışlarımda dokunduğu yeri yaktığı.
herkes sessizdi o akşam, uyanıktı tüm şehir zift gibi duygular.
dürüstlük tüm benliğiyle acıyı doğuruyordu sözlerimde.
Kaybedeceğini bildiği bir savaşa girmişti içimdeki ordular.
Koskoca bir şehir yanıyordu geçen akşam
üzerinden beş ay geçmiş olsa da hasret kokuyordu toprağından yeşeren dallarda
Zordur geçiştirmek uyku tutmayan arsız uzun bir geceyi
Yaşananlara kapatmak gözlerini yahut kulaklarını tıkamak
Büyük gürültüsü çoğalır, çoğalır ve ince bir ışık halinde sızar gökyüzünden gecenin karanlığı içinde
Onurlu durabilme kaygısı uyanıkken yaşanır kalabalıklar içinde
geçen akşam saatlerinde titrek dudaklarımdan dökülen kelimeler sırayla
saydım, tam üç kere vazgeçtim
geçen akşam,
yağmurun altında yanan ateşi seyre daldım uzun bir süre
Köpek havlamalarına ağlıyordum
ne enteresan bir hayal kırıklığı
dilimde acı veren bir soğukluk vardı
göğsümde taşıyamadığım bir ağırlık.
insanoğlu neticede...
kör bir gecede gözünden sakındığı duygulardan ansızın vazgeçmek zorunda kaldığında epey zor geliyor narin yüreğine
Hatıraları unutmayan diri zihin
zamanında dal gibi kırılıp yenik düşen bir kalbe galip geliyor.
geçen akşam yaşananlar epey eski bir hikaye
acısı tatlısına ağır basan
bu yangını söndürmek ne mümkün!
katlanmak gerek.

17/04/23