O Akşam Şiiri - Kerim Erol

Sebepsizce geliyor aklıma.
Unutmaya çalıştıkça
Bitiyor kalbimin önünde.
Düşüncelerime sıkışmış sanki.
Hayallerim bile onsuz hayal edilemiyor.
Uyuyorum mesela,
Tabii uyumak denirse,
Bir çimdik atıyor bana o bakışları.
Sıçratıyor yataktan su gibi terli.
Gözbebeklerime yerleşmiş biriciğim,
Baktığım her yer o.
Onu öyle derinden hissediyorum ki
Elimi yumruk yapamıyorum elini acıtırım diye.
Onu öyle derinden hissediyorum ki
Yatağımda duvar kenarını boş bırakıyorum
Düşmesin yataktan uyurken diye.
Onu öyle derinden hissediyorum ki
Başka bir şey sevmiyorum
Kalbimde sıkışmasın diye.
Derken kalbim sıkışıyor, yanımda yok diye.
Gittiği gün geliyor aklıma
O soğuk ve yağmurlu pazar akşamı
Sanki güneşim battı o gün
Sanki yırtıldı neşeli gökyüzüm.
Üzerime yağan yağmur sırtıma vuruyor gibiydi
Boğazında kaldı sevdan dercesine.
O an öyle buhranlıydı ki
Gökyüzünden almışlardı sanki yıldızları, ayı
Karanlık çökmüştü engin denizlerime.
Ayağıma taş bağlanmış gibiydi
Çırpındıkça daha çok hüzün yutuyordum.
Nefes almak zorlaşıyordu
Nefesim gittiğinde.
O akşam,
Ayrılanlar çok oldu benden
Mutluluklar gitti üzerimden
Tebessümler gitti yüzümden
Damlalar düştü gözlerimden
O akşam,
Kara bulutlar sardı etrafımı
O akşam
Belkide son akşamımdı.