O adamdı. Şiiri - İsmail Hakkı Naganlu

O Adamdı.

Bir adam yürüyordu uzaklarda.
Doluydu yüreği doluydu yükü.
Korkuyordu ölümün,
Anlaşılma ihtimaline nokta koymasından.
Tek emin olduğu yürümeliydi.
Koşmalıydı yükünü götürmeliydi.
Daha uzaklara daha da uzaklara.
Hatırladı terzi kadını.
Neden susmasını istemişti,
Dikerken en özendiği ceketi.?
Doldu gözleri anlatamadı kendini,
En iyi bildiği dostu olan kendine.
Hayat ne de bonkör davranmıştı.!
Ne de olsa kurban seçilmişti.
Sadeliğe, sıradanlığa, sessizliğe.
Babasından kalan tek sermaye,
Yürümekti hiç durmadan.
Durmak sondu durmak ölümdü
Doğru olanda buydu.
Dünyasında önemli kural buydu.
Yürürken yürüdüğü yollara,
Tarihteki boşluklara özenle itinayla,
Doldurarak çizdiği seramikleri döşemek
Ne de zordu.
Sevdasını saklamak daha da zordu,
Karacoğlanın sevdasını anlatmasından.
Doğru olanda buydu.
Onun Dünyasında kural buydu.
Her öğrendiği bir sonrakinin öğretmeniydi.
Başını yakarcasına düşünmek,
Azimle koşar adım,
Ama bir o kadar itinayla milim milim yürümek.
Ve...
Her fikir ilke oluyordu zihninde.
Her ilke para, para tekrar ilke,
Sonunda parayı tekrar malzeme yapıyordu.
Malzemesine insan katıyordu.
İnsanla tanıştı.
İnsan, para, ilke.
Eşit gitmeliydi.
Doğru olanda buydu.
Onun Dünyasında kural buydu.
Biliyordu anlaşılamayacaktı,
Sıradan ucuz eleştirilere.
Yalnız yürümek, yalnız büyümek.
Ah birileri olsaydı keşke yanında.
Yükünü taşıyabilecek aynı gayelerle.
Oysa ne zordu herşeyi sürdürmek,
Aynı özveriyle.
Ama öyle olmalıydı.
Çünkü bu kadar vızıldayan arı
Balı kendilerinin yaptığını sanmalıydı.
Doğru olanda buydu.
Onların hayatında kural buydu.
Bazen yanından hızla geçen hamallar,
Yollarda düşürüyordu yükünü.
Oysa kendisi ne kadar da dikkatliydi.
Herşey para için, dışarıdan ne kadar da
basit tanımlıyordu kendini.
Her seferinde bu tanımlama.
Hiçte hak etmediği ideler,
Bu işin vefasızlığıydı.
Ama haykıramazdı ben bu değilim diye.
Sonuçta emeklede olsa paraya saldırı,
Cahile şirkten kolaydı.
Bazen iktidarlar çaresiz kalıyor fakirliğe,
Sonra gelen iktidarlar da çaresizliği
Kendisinde sanıyorlardı.
Ne de zordu temiz bir gayeyi,
Temiz elbiseli kirlilerden korumak.
Yutkunmalıydı katlanmalıydı.
Doğru olanda buydu.
Çünkü onun dünyasında kural buydu.
Ayrı bir dağın arkasında,
başka gençlerin türküleri geliyordu kulaklarına.
Sermayem derdimdir servetim ahım.
Ne de güzel anlatıyordu kendini oysa.
..................
Anlatamaz bu yalın dizeler seni.
Yerin Dünya değil Cennete dizeler seni.
Yalnızsan, yalnızım sanma dost.
Ayarda dirhemde yalnızsın,
Bırak biz anlayamadık, anlamasınlar seni
Dualar okunsun, çiçekler şenlensin.
Kurduğun el emeği göz nuru dengede.