O Adamdan Tavsiyeler Şiiri - Şair Otuzbir

ağlıyordu sesisce
deniz kenarında ve gece
gereğinden fazla hüzünlüydü
ve onu kör bir balıkçı gördü
onun ağlamasını gören çok insan yoktur
ve bu hayatta gereğinden fazla boştur
o kolay kolay ağlamaz
ağlasa da kolay kolay çaktırmaz
içi ağlasa bile dışı güler
dışı hüzünlü,içi mutlu şarkılar söyler
garip bir adamdır fazlasıyla
konuşursa susmaz,susarsa konuşmaz bir daha
onu anlamadı bugüne kadar kimse
oda anlamadı ki bir kişiyi bile
bir kadını sevdiğini bilirdik
ve kadının gittiğini
onu unuttuğunu bir telefon konuşmasında
bunları bastıra bastıra suratına vurduğunu
o günden sonra başlamış bu adamın
yaşarkende ölebilme serüveni
nefes alan,hayatta olan bir ölü
düşünmezdi bilirim onsuz bir günü
bende onun gibiyim şuan aynı
bir telefon aldım,ağlayamadım
hıçkırık boğazımda takılı kaldı
dokunsalar ağlıyacağım ama
dokuncak kimse yok ki etrafımda
o adadmı bugün anladım işte
neden seçtiğini tek kişilik bir hayatı
giden gelmez
gelsede bu saatten sonra fayda etmez
ama bende onun gibi senelerce
bekledim gurbet yolcularını bekler gibi
ağladım beklerken her gece
sabahları beceremedim ağlamayı zaten
hep uyurdum sabahları
aynı o adam gibi
bir gün gittim o adama
farketti hissettiğinden onun gibi olduğumu
ve dediki bana
anladın mı şimdi
neden böyle olduğumu?
seninde mi gözün yolda artık
her telefon çalışında sende mi heyecanlanıyorsun
her şey onu mu hatırlatıyor
pişman oldunmu onu bıraktığın için
ve alevlenmiş bir aşkı söndürdüğün için
tek bir körüklenme ihtimali bırakmadığın için
ve bir okyanusta kağıttan bir gemi misin artık
aynı ben gibi
aynı benim gibi
yıkılmış koskoca bir kale misin yoksa
yıllarca herşeye göğüs germene rağmen
buna geremedin demi
güçsüzsün ama insanlar güçlü sanıyor
seni her tanıyan artık
güçlü biliyor demiyor
yalandan olsa da şarkılar söyluyorsun demi
mutluluk şarkılar ama yalandan
içinde ağlayan bir çocuğun olduğunu
sen biliyorsun demi sadece
neden bu kadar taptığımı anlıyormusun
kitaplara hele ki aşk kitaplarına
ordaki hikayelerde yaşıyorum artık
yıllar önce kendi elleriyle söndürdüğüm aşkımı
şimdi anlıyormusun neden bu 4 duvar arasında olduğumu
ve insanlardan bu kadar uzağa kaçtığımı
neden bu kadar korkak olduğumu
bir tavuk kadar korkak
neden sessizleştiğimi konuşmayanların yanında
ve saçmaladığımı ciddi olayları konuşanların yanında
ve neden bir ailem olmadığını
neden bu yaşıma gelene kadar bir kadına bile
ona dokunduğum gibi dokunmadığımı
ve anlıyormusun neden iyi kadınları sevmediğimi
neden sürekli alkolle yaşadığımı
hayatı bu kadar hafife aldığımı
anlıyormusun neden hiç aşktan bahsetmediğimi
hiçbir insanı zerre kadar sevmediğimi
anlamışsındır umarım
bu dünyada insanın bir kere sevdiğini
bir kere aşık olduğunu
ve geri kalan herşeyin yalan olduğunu
hadi koca bir hayat seni bekliyor
yaşa hüznü doya doya.