O Adam Ölmüştü Şiiri - Turgut Uzdu

Sessizce uzandı yatağa
Hava sıcaktı
Çarşafı üzerine çekti yavaşça
Hanımı kımıldandı
Kıyamadı, hareketsiz kaldı bir zaman
Sonra derin bir nefes çekti
Nedense birkaç gündür göğsünde bir ağrı vardı.

Kapadı gözlerini
Okey masasını düşündü
Şakalara nasıl da gülmüştü
Hafif bir tebessüm geldi dudaklarına
Bilemedi
Bu son tebessümüydü.

Kaşları çatıldı ardından
Nasıl da kızdırmışlardı
Elinde çifte okey
Üçüncü oyun diyordu ya
Bilemedi
Aslında son oyun onda kalmıştı.

Uyku sarmaya başladı
Karanlıklar üşüştü beynine
Bu gece anlamsızdı
Bu yıl öğrencilerim çok akıllı dedi kısa bir an
Garip bir hal gelmişti, düşünmedi nedense
Bilemedi
Ölüm uykusu çökecekti az sonra şu yıllanmış bedenine.

Kararmıştı her yan
Hafif bir horultu vardı nefesinde
Bilseydi uyur muydu hiç
Bilemedi
Ölüm hemen ensesinde.

Bilseydi,
Bilemezdi ki…

Tutmuştu bir garip el kalbini uykunun bir vakti
Sıktıkça sıkmıştı
Ne oluyor demesine fırsat kalmadan
Hangi anlamda bilinmez
Ih! sesi uzamıştı ağzından
Sonra bedeni öylece kalmıştı
Nefes alamadan.

Kahkahalara eşlik eden o adam
İşte böyle ölmüştü
Doğduğu gibi yalnız
O adam
Dün gece ilk defa
Hem de tek başına ölmüştü.

Ne sevdaları yanındaydı, ne emekleri
Çırpınışlar dinmişti hayatında
Her şey bitmişti
Borçlar, taksitler, alacak verecek
Onun için son nefesiyle
Her şey silinmişti
Çünkü o adam,
O adam dün gece son defa ölmüştü.

Büyük sancılarla kıvranmış,
Doğunca annesi sevinçle gülmüştü
Kocaman bir adam, bıyıkları çıkacak bir adamdı doğurduğu
Şimdi gözyaşları süzülüyordu buruşuk yanaklarından
Dün gece
Dün gece o adam ölmüştü.