O Adam 2 (285) Şiiri - İbrahim Arslan

(O adam-1 Şiirini ben 1999 yılında yazdım. Diyeceksiniz o nerde? Yayınlamadım DAHA. Aradan 13 koca yıl geçmiş. Bu sefer 2. sini yazmışım. Bir durum şiiridir o adam şiiri. Birincisini okumadan ikincisini okuyor olmanız da Türk Edebiyatı tarihinde İLK olacaktır herhalde. Ne zaman yayınlarım hala bilmiyorum. O şiir depremden 1-2 hafta önce yazılmış, depremden nasipli bir şiirdir. Belki onca ölen insanımızla o şiiride gömdüm)
Taşıdığım ruhumdan habersiz,
Ruhum benden habersiz...
Adımlarım Cuma namazına...
Bir başkayım bugün.
Bugün bir başka...
Essela diye Cumanın selasını okuyorum giderken.
Kendi kendime.
Binlerce insan içindeyken.
Bir cami avlusu buldum.
Abdest alacağım.
Sonra vaz geçip,
İbrahim Orta Cami' ye git...
Vakit var...
...
Ruhum hala habersiz benden.
Ben hala taşıdığım ruhumu,
Sükunete vardıramamışken...
...
Orta Cami'de abdestimi alacağım.
Abdest sırası geldi.
Suyu bir aç- bir kapattım.
İsraf etmedim.
Bir elim muslukta,
İlk defa böyle abdest aldım,
Az suyla...
Niye akıtıyordum ki bunca zaman suyu boşa...
...
Caminin içi beni yine büyüledi.
Niye kulaklarımı tıkıyordum ezana...
Niye beş vakit uğramıyordum.
Diye kendime sordum...
...
Ruhumdan hala habersizdim,
Benim de bir ruhum var mıydı?
Cami hocasının ayğı başıma değdi.
Bir namaz kılanın ayağı,
Başım için şerefti...
Bu Orta Caminin hocasını severdim üstelik.
Vaazı, hutbesi, Kur'an okuması, sesi
Kulağıma çok hoş gelirdi.
...
Hutbede ' VEDA HUTBESİ'
Can kulağımla dinledim.
Kendi ruh halimden sıyrılmıştım.
Hoca Vaazı bitirmeden...
Bu haftada kur'an kurslarına yardım, dedi.
Ben niyetlenmiştim bütün paramı verecektim.
Ve nasılsa cebimde az para vardı...!
...
Maaşım yatmamış.
Gelecek olan yerlerden param gelmemişti.
Ve şimdi beş parasız yürüyordum.
Ruhum benden habersiz.
Orta Cami'ye 'Allahısmarladık' haydi diyeli
3- 5 dakika oluyordu.
Cami bugün neşeliydi!
Ben durgundum.
Ağlamak istiyor gibiydim hıçkıra hıçkıra.
Ama insanlardan utanıyordum.
...
O sıra dua ettim.
Allah'ım işte benim böyle
Cebimde beş para yokken.
Canımı al diye...
Yolda abimi gördüm.
Abimden 5 lira borç istedim.
Cebimde parasız dolaşmayı hiç sevmezdim.
Üstelik bu duadan sonra.
Ölmek için daha gençte sayılırdım...
Yengemin kinayeli lafını geçersek.
Abim 10 lira borç verdi.
Bu kardeşim var ya, dedi yengeme.
Geçen sahilde bana cebindeki,
Tüm parasını gösterdi.
AL, dedi...
Yengemde öğrendi bunu şimdi, tüh...
Yapılan iyilik söylenmemeli.
Hemen unutulmalı.
Şükür bende unutmuşum.
...
Allah'ın bildiğini kimden saklayabilirsin İbrahim.
Deyip yürüdüm.
Ruhum benden habersiz
Ben ondan.
Postanenin orda.
Dursune nine'yi gördüm.
4 koca yıldır görmediğim...
Tanıdım ama ya o değilse dedim.
O da beni gördü o sıra.
Zayıftı fena halde kilo almış.
Ama nurani bir yüzü vardı bugün.
Eskiye nazaran.
Dertleştik.
_Çocuğun var mı?
_ Kızım var, dedim.
_ 3 taneymiş, dedi.
_E biliyormuşsun, dedim.
Mesai başlayacaktı ninemle vedalaştım.
İşe geç kalmamalıyım.
Müdür binanın önündeydi.
Ve bana doğru yürümeye başladı.
Gözümüzle bakıştık.
...
Ruhum bedenime oturmuştu.
Ruhumun benden haberi olmuştu.
Benimde ruhumdan.
Hayat çok tuhaf. Buraya tuhaf kelimesini zor buldum.
Genelde garip yazardım.
Hayat çok garip.
İlk işim bu şiiri yazmak oldu.
Baktım başka bir işim yok.
Ama İsmail diye bir arkadaş.
Kalemi elimden bıraktırdı ilk.
Elinde bir ihale kağıdı.
Malları nereye teslim edeceğim.
İtfaiye Müdürlüğü mü diyor.
Ona Satın ALMA' yı gösterdim.
Zaten biliyordu.
Haa birde şampuan sattım.
Meşhur Bambu fonksiyonel şampuanımdan.
Parasını sonra alacaktım.
Bu arada güvenlik Yavuz 30 tl getirdi.
Dün borç almıştı...
...
Yine zengin oldum.
Hiç meteliksiz bırakmayan Rabbim'e sonsuz şükür.
İsmail arkadaşa ne demiştim, giderken!
Bunlar tohum.
Bir tane ekersen bir taneyi beklersin.
10 tohum ekmişsen 10'unu...
10 Tohum ekmek daha iyidir.
Muhakkak tohumdan bir tanesi Mahsul verir...
...
Ruhum huzur buldu.
Bu O ADAM- 2 şiirini yazınca.
Rahatladım inanın.
İnsan yazınca rahatlıyor mutlaka...!
...
Yoksa habire şu kaleme neden sarılayım.
Karıma bile sarılmaktan iyi geliyor bana...
...
Müdür odaya girdi.
Şefkatle bakıyordu inanın odacısına,
Yaz oğlum yaz, benden de yaz. Der gibi...
Çay oldu mu?
Varsa getirirsin, der gibi...
Adam kalemi bırakmıştı elinden.
Çaydanlığın başına gitti.
Tavşan kanı gibi çay beklemezdi...
Şahidim oadam yaşıyordu, vardı.
O herkesten haberdardı.
Ama kimse haberdar değildi o adamdan.
O adamın dünyasından.
Her ihtiyacını bilen Allah
O'nu ondan iyi biliyordu.
...
Şahidim o adam ruhundan bile habersizdi.
Ve ruhuda ondan...
21.09.2012 CUMA KDZ Ereğli
' SEN BİR YILDIZ OLSAYDIN ONCA YILDIZ İÇİNDE GÖZLERİM YİNE SANA BAKARDI