"o" Şiiri - Hüseyin Muşmal

“O”
O, soluk ve renksiz,
Suskun ve ıssızdır.
Ürkektir çoğu zaman,
Dokunsan ağlayacak,
Sessizken çaresizdir.
Umursamaz ve ilgisiz
Bükersen dudaklarını,
Uzaklaşır yargılarsın.
İrkilirsin yaklaşırsan,
Konuştukça büyülenir,
Dinledikçe dinlenirsin.
Çalarsan kapılarını,
Her duyguya yol açılır.
Her limana sefer bulur,
O’nun gönül yolcuları.
Kimdir, nedir, necidir?
Nerde, nasıl, nicedir.
Ben onu bilmem ama!
O benden de incedir.