Nymph Ve Satyr Şiiri - Kemal Gürleyen

dün gece çıkarıp
kalbinden yüzünü Nemesis
son kez seyretti...

sonra eski çeyiz
sandığına koyup
öperek kilitledi
Zeus'a gönderdi...
ve dönüp bana
körpe bir nymph
gibi gülümsedi...

saklı bahçelerde
dalında çatlamış
bir nar düştü toprağa
ve dudaklarımız
serapa kızıla kesti...

gece boyunca
mor salkımlar çiğnedik
şehvetin teknesinde
hiç bu denli
sarhoş ve keyifli
görmemiştim
Nemesis in gölgesini...

seher yeli estiğinde
sırtıma binip çırılçıplak
saçlarıyla
gecenin
günahkar terini sildi...

ve şelale vadisinde
sulara yıkatıp
mor bileklerini
bir çift üveyiğin
kanadında kuruladı
bembeyaz gövdesini....

göz göze geldiğimizde
artık tanrıça değil
bir kadın olduğunun
bilincindeydi...

(İzmir/2010)