Nusret Ve Birkaç Mayın Şiiri - Ekrem Şama

Son haçlı saldırısı, Çanakkalemizdeki,
O zaferin sebebi, Nusret idi inan ki;
Düşman donanmaları dahil oldu boğaza,
Tabya tesislerimiz düşürüldü çapraza.
Son hareket yeriydi, geniş karanlık liman,
Kaplıyordu yurdumu, koyu siyah bir duman.
Kıyamet kopacaktı, biri karıştı işe,
Sanki Ulu Peygamber, el koydu bu gidişe.
Cevat, Hakkı ve Nazmi, beraber verdi karar
Döşenecekti elde kalan eski mayınlar.
Tarihe geçen gemi, hem ismi de Nusret’ti,
Allah belki Nusret’i bu göreve hasretti.
Bismillah demir aldı, bir avuç serdengeçti,
Nusret düşman gözlerin, tam da önünden geçti.
Kıyı boyu döşendi, eski mayınlar tek tek,
Her birinde sessizce, besmele çekilerek.
Onsekiz Mart’ta bunlar koparttı kıyameti,
Mayınlarla Nusret’ti, zaferin alameti.
Çokları zanneder ki, bu ancak bir tesadüf,
İnsan böyle düşünür, mevcutsa beyninde küf.
Vefanın zerresi yok, vay bize yazık bize!
Hiç sahip çıkmamışız, böyle bir gemimize.
Kahramanlarımız da silinir bu gidişle,
Nasıl unutulmuşsa, öylece Çanakkale.
Bahtı hep açık olsun, bu Başkan’ın hizmeti,
Onarıp halka açtı, terkedilmiş Nusret’i.
Vefakarlık örneği çok önemli bir husus;
Ona ev sahipliği yapıyor şimdi Tarsus...
Türk gençleri! Öğrenin gerçeklerden kaçmayın!
Tarihi yönlendirdi, Nusret ve birkaç mayın...

(İstanbul:08.11.2005)