Zulmün gözleri kan bürümüş.
Darmadağın girdiği her yer.
İmdadın sesine açıldı gözlerim
Yeşile asıldı kızıl hasretim
Sarıda bir özlem büyüttüm
Esmer ülkemin özlemisin özgürlüğüm benim
Düşümüzün öte yanında,
Nice devrim kaçkını öyküler var.
Yüzün bir Elazığ yazması deseni misali,
Türlü çiçeklere bürünmüş.
Her bakışın, her duruşun,
Bir başka hikaye anlatır yüreğime.
çığlıkların kıyametinde yaşıyorum.
ya sessiz,
ya sensiz.
sensiz,yüreğim çığ tutar.
sen yoksan,
ruhum sulara karışır.
Eti senin kemiği benim demişti baban.
Değil oysa artık, olmamalı da.
Ne elimde o korkunç uzun asa
Ve beni korkutan elimden ve poturumdan çok yüreğimi acıtan,
ne de kasaplık yapacağım etin bana lazım,
çünkü ben sana yaşamı öğreten bir rehber olmaya geldim.
Sana elveda dediğimde gel beni bul.
Bu şehirde değilim.
Belki bir köydeyim,
Yada yolumu yitirdiğim bir mezrada;
Sana elveda dediğimde gel beni bul.
Yolsuz yordamsız bir ormandayım belki,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!