Bak yüzün hayalimde hâlâ
Yoksun ama
Düşünüyorsun beni
Değil mi
Yoksa neden hatırımdasın
Bilmem kaç aydır
Soluyoruz yine geceyi
Yanında zehirli bir dumanla
Kimse yok şimdi evimizde
Benle benden başka
20 yıllık arkadaşlar toplanacak zorla
Biri uykucu biri uykusuz öyle bir tezat
Saymıyorum artık bugün kaçıncı
Kaçıncı şairin yırtılan kağıdı
Hakkı ödenmez kalemin
En sonunda paramparça kaldı
Bekledim yarım ay parmaklarını
Dolunay geldi kalmadı yarımı
Bir şiirlik canım var
Belki iki, belki hiç
Yazsam ölecekmişim gibi
Yazmasam sönecekmişim sanki
Sabah ezanıyla bir gelir hep suskun peri
Uyanıksa şairin öz bilinci
Çarpıntı var ruhumda sanki kalbimin aynası
Duracak sanki bu kalp halbuki gençliğin baharı
Gülecek belki bir gün her şey ihtimal dahili
Bilmiyor fakat ölmüştü kafasındaki şairi
Karanlığı açardı eskiden artık kalıcı
Durmadı hiçbiri gitti birer birer
Uğradı hep dertler kederler
Yankılandı sesler ışıksız sokaklarda
Gerisi teferruattı tarih sayfalarında
Uyanamadı şair rüya sandı hepsini
Sessiz bir geceydi bir anda hava ürperdi
Şiddetli bir hevessizlik
Üstümüzdeki
Yakalanacağını bilerek kaçmak
Şairdeki
Ve tekrar
Sıradan harflere sığınmak
Yürüdüm eskiden yürüdüğüm yollarda
Değişmemişti hiçbir şey ben değildi o da
Baktım parktaki o boş banklara
Eskiden ben olurdum bir de şarapçı amca
Artık boş oturmuyorlar kimsesiz banklara
Özlenilmişti bu saatler
Özlenilmişti yangın merdivenindeki dizeler
Zift gibi bir kahve ve uzun marlboro
Şairi yıllarca beslemişti
Bugün yok yangın merdivenim
Hafif bir yağmur
Rüzgar vuruyor kapıları
İçerisi sıcak
İçim sıcak bugün
On ikinin gecesi derdi banktaki amca
Ben gecenin üçü derim
-
Can Carmen
Tüm YorumlarKaleminize sağlık.