Nusaybin'den Qamişlo'ya Şiiri - Ozan Doğan

Karanlık bir gece akabinde,
gözlerim çıkar Qamişlo’nun seyrine,

Sokak aralarında saklambaç oynayan çocukların sesi,
eşlik eder kerpiçten hayallerime.
Toprak kokusu ve toz yığının dansı da cabası…
Peki ya aramızdaki dikenli teller?
Hesapsız mı kalacak iki gönül arasına çizilen yanlış senaryo?
Yahut hicran sürmeye devam mı edecek?
Biliyorum.
Yine tekrarlanacak son perde:

ışıklar ağlayacak; ben ağlayacağım,
güller şehri ağlayacak; ben ağlayacağım.

(Qamişlo’ya)