Ben dalgındım o gün ışık vardı yüzümde
Çok eski bir sevda şiirinde
Şairin unuttuğu bir dizeydim.Soyadım:Hüzün
Martıların sesini sanki ilk kez duyuyordum
Adlarını bilmediğim çiçekleri topluyordum
Kedi yavrularını öpüyor durup durup gülüyordum
Sabah,yatakta
Odamda solgun bir gün ışığı
Uyanmak istemiyorum dünyaya
Uyumak sonsuz saatlerin yalnızlığına
Sonra bir ilaç bir ilaç daha
Beyaz bir kadındır sabah.İpekli elbise giyer
Bahçesini sularken incecik şarkılar söyler
Elleri güzeldir yüzük takar.Eladır gözleri
Kocasını uyandırır terlik tutar süt taşırır
En çok sabun kokan saçlarını severim ben onun
Aynalım derim hep ona şiir atarım balkonuna
Dün gece birden uyandım
Yanım yörem masmavi
Mavi sularda yıkandım
Seyrettim sevdim kendimi
Artık ben de sevsem ömür boyu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!