Nurten Köroğlu Şiirleri - Şair Nurten Kö ...

Ellerimi tut,ellerimi
Sevginle dirilirim
Kavgalarla gelme bana
Seni ancak sükunun la sevebilirim

Sözdür ruhunda ki yangınları

Öylesine zor ki
sineye dönmek
yüreğin,koskoca bir madet oluyor haykırdıkça
bir tek yankılanan sesin ulaşıyor sana
bakmışsın bütün kapılar kapanmış üstüne
umutların küsüyor önce

Ayrılığın ok misali saplı yüreğimde
Gelmiyorsun,
Ben hep böyle çaresiz yollarına mı bakacağım
Bu gün yine isyanım çığlarca
Dokunsalar ağlayacağım

Yükleme bana
tüm veballeri
böyle alıp başımı
gidiyorum diye
sanma ki yara değil
her yaşanan içimde

Düşlerinde vurulur,kızaran bir semayla
Rüyalar önce ölür,çok zordur uyanmak
Bir yazgı mı,kader mi, yoksa bir şanssızlık mı
Ne acı şey olmalı,Filistinde çocuk olmak

Buz tutmuş tüyleriyle
karşı mahallede ki
görkemli köşkün
etrafını turlayan
evden kovulmuş
komşu kedisi Fatoş

Bir martı havalanırdı,gökyüzünden Hisara doğru
Dolmabahçe etekleri koyu bir hüzün kokardı
Bir tarih o an susar,bağrımı yakardı
Ah İstanbul!
Sukununla yedi tepeden bakardı.

Ne zaman gökyüzüne baksam
O ulaşılmaz sevdan gelir aklıma
Masmavi göğün içinde
Ufku sarar gri bir perde
Sonra;
Alıp başımı gitmeler gelir

Ne kasırgalar geçti ömrümün şu ıssız koylarından
Ben boranlara dur diyemedim
Şimdi bir yangın yerinde kalan külüm artık
Ben sevmeyi beceremedim

Dinledim bir çocuk gibi sevda masallarını

Bu gün bir çocukluk yapacağım
Sevdamı avuçlarımın içine alıp
Gönlüne giden
Bir uçak yapacağım

Bu günde seni seveceğim