Nursun Muhammet Nursun Şiiri - Haşim Kal ...

Ayların hayırlısı Rebiul evvel ayı
On ikinci geceye nursun Muhammet nursun
Senin hürmetin için yaratmış Hak dünyayı
Yaratılan içinde birsin Muhammet birsin

Şafak söktü nurunla yeryüzü aydınlandı
Doğuşunla insanlık yeniden doğduk sandı
Âlemlerin var oluş sebebi bir insandı
Ümmetiyin gözünde, fersin Muhammet fersin

Putlar kendi kendine yığılıp yere düştü
Babadan yetim doğdu yetimlere kardeşti
Kisranın sarayını yerde görenler şaştı
Putperestler yanında, zorsun Muhammet zorsun

Sütannesi halime onu alıp götürdü
Daha altı yaşında annesini yitirdi
Sekizinde dedesi amcasına yetirdi
Ebu Talip o zevki, dersin Muhammet dersin

Çoban idi dağlarda, on, on iki yaşında
Gün oldu kervan çekti katarının başında
Rahip Bahira sezdi, görmüş idi düşünde
Nübüvvetlik mührünü, görsün Muhammet görsün

Yirmi beşi yaşadı, ticarete atıldı
Hatice’nin kervanı, saflarına katıldı
Ona göre put sevmek, önceden de batıldı
Asır kendi putunu, kırsın Muhammet kırsın

Hatice’yle evlendi yaş farkı gözetmeden
Dürüstlüğü yayıldı kimseye söz etmeden
Dört kızı var yaşadı üçü erkek yetmeden
Mevla’sına kavuşmuş ersin Muhammet ersin

Yaşı kırka varırken, zuhur etti tüm sırlar
Nur dağında gizlendi şeref buldu o kırlar
Nura garkoldu Mekke güneş yüzünde parlar
Şefaatte en önde varsın Muhammet varsın

Okudu Hak adıyla, eve geldi sonunda
Titriyordu oturmuş, Hatice’nin yanında
Varaka bin Nevfel’in, diz çöktüler önünde
Dedi nevfel gönlünde, yarsın Muhammet yarsın

Güvendiği kullara, sırrını açtı önce
İlk kadın Müslüman’dı, Hatice’ye gelince
Anlattı dostlarına, dinini ince, ince
Ebu Bekir, Ali’yle girsin Muhammet girsin

Üç yıl gizli çağırdı, sevenleri Hak dine
Onu gelecek diye bekliyordu Medine
Çok cefalar çekti ya, bedduası yok yine
Yanan bunca yüreğe, karsın Muhammet karsın.

Günü doldu açtılar, sırlarını herkese
Dönsün diye teklif çok, altınlar kese, kese
Yalvardı insanlara, uymayın şu nefise
İnanmazlar kalbinde, narsın Muhammet narsın

İlden ile yayıldı, ayetleri Kuran’ın
Sayıları çoğaldı, habibini soranın
Dönüşü yok, katiydi bir kez Hak’ka varanın
Bilmeyenler bilene, sorsun Muhammet sorsun

Dürüstlüğü kabuldü, inanmazlar yanında
Rahatsızdı müşrikler, onun temiz şanında
Mucizeler gösterdi, çoklarına anında
İnsanları rahmetin, sarsın Muhammet sarsın

Günden güne çoğaldı tebliğ için yarışan
Rütbesi sahabeydi, o topluma karışan
Sonra rahat ederdi, Allah ile barışan
Seven Hakk yolda göğsün, gersin Muhammet gersin

Günü geldi dostundan, hicret emri verildi
Ebubekir yoldaşı, mağaraya girildi
Yılan soktu sıddıkı mucizesi görüldü
Tükrüğüyle şifayı, versin Muhammet versin

Medine’ye vardılar, birçok cefa çekerek
Deve şanslıyı seçti eşiğinde çökerek
El açmış Eyup El Ensar gözlerinden dökerek
Düşmüşe sığınacak yersin Muhammet yersin

Bilal ezan okudu Ömer’le güç bulunca
Demirleri keserdi Hamza kılıç çalınca
Müşrikler kudurmuştu eli bağlı kalınca
İmansızlar bağrına, vursun Muhammet vursun

Mevlam emir buyurdu erler kılıç kuşandı
Cephelerde coştular mucizeler yaşandı
Bir kez daha duydular bu gelen son zişandı
Küfür kendi ağını örsün Muhammet örsün

Görev tamam olunca, ecel geldi sonunda
Livaül Hamd sancağı, ümmetinin önünde
Ümmetin hep bakidir, yüce İslam dininde
Kalender can yoluna sersin Muhammet sersin

Haşim Kalender