Nursun Arkadaş Şiiri - Hülya Ekmekçi

Yarınları dert etme, gün bu gündür bilirsin
Sevilip özlenirsen, bil ki varsın arkadaş
Dostların etrafında, aranırsan gülersin
Bir köşede yalnızsan, o an harsın arkadaş

Boş sözlere inanıp, bulanıp ta durulma
Göze güzel görünen, her sofraya kurulma
Umudunu yitirip, kuru dala sarılma
Yeşil olan vadini, kar mı sarsın arkadaş

Öyle suskun durmasan bir döksen şu içini
Turnanın gönlü dağda, ertelemiş göçünü
Dinsin yaşı gözünün, o biliyor suçunu
Hüzünler kalesinde, sanki sursun arkadaş

Gece dönünce güne, nehre düşer yıldızlar
Günü gelince inan, çözülür bütün buzlar
Değişir bu denge ve gelip geçici hazlar
Ne desem gülmez yüzün, neden zorsun arkadaş

Bir bulut kadar ince, ceylan kadar ürkeksin
Bozuk giden düzende, sen ne deli yüreksin
Yıkamaz kimse seni, dostluktan bir direksin
O zalim! oyununu, bırak kursun arkadaş

Vazgeçme hiç sevmekten, hele saygıdan aman!
Yaraları saracak, unutturacak zaman
Erdemdir güçlü olmak, düşman olsa da yaman
Tertemiz kalbin ile, mavi nursun arkadaş