Mavisi eskimiş cumbadan,
Göğe uzatırdı ellerini her sabah bir adam.
Rüyalarındaki kahkahalar,
Tek tek süzülürdü çatlamış dudaklarından.
Eskimiş bulutlar renkten renge girerken,
Rüzgâr gibi geçen adamı kucaklardı sokaklar.
Zarf açıldı mı bir kere,
Bu viran şehirden bahar geçer.
Saman kâğıdından hallice mektubunun
Satır aralarında karanfil kokulu serçeler…
Bir hayattan bin hayat geçermiş de,
Birinin izi silinmezmiş der gibi sözcükler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!