Nurşen Ablama! Şiiri - Erdoğan Yılmaz

Bitmez artık senin eveleklerin,
Canım Nurşen ablam, yayla ağlasın
Otur kucağına git meleklerin,
Pınarın başında, çınar ağlasın.
Firdevs ocağına gir var cennetin,
Pınar başındaki, pınar ağlasın.

Emanet ol ablam Muhamed'ime(s.a.v),
Benden selam söyle can Ahmed'ime,
Bende geleceğim hiç gelmez deme,
Mateme büründün bugün Şendere,
Gitti Nurşen ablam dertli çağlasın.
Pınarın başında çınar ağlasın,
Pınar başındaki pınar ağlasın.

Sen böyle herkese yanıp yazmazdın,
Yüreğin ağlardı, yaş akıtmazdın,
Nuru yüzündeki Nurşen ablamdın,
Aşık Erdoğan'ın canını aldın
Elinde mi kader, şair ne yapsın,
Hakkını helâl et sen, nuru paksın.
Bırakın Şendere, dertli çağlasın,
Pınarın başında çınar ağlasın
Pınar başındaki pınar ağlasın

Gönül kimi sever, ondan yanadır,
Gözünü sevdiğim, yalan dünyadır,
Bende ki yaralı, onda ki candır,
Sigâya çekmeyin, benim ablamdır.
Aşk-ı Nebevi'yi! okuyan tanır,
Bırakın aşığı yansın, ağlasın,
Şair yürek kanar, nasıl dayansın,
Ağlama Erdoğan! uyanır yatsın,
Bırakın Şendere, dertli çağlasın
Pınarın başında çınar ağlasın,
Pınar başındaki pınar ağlasın,