Yalızlık bile yetişemiyor bazen kimsesizliğime
Öyle kimseszim ki hayat bile kıskanır
Ama o benim gibi kimsesiz olamaz
Ay olmadan, güneş doğmadan
Rüzgarı esmeden, ağaçlarının dallar kükremeden
Kuşları uçamadan ölürlerken kimsesiz olamaz hayat
Benim şiirlerim hep yalnızlığı sevmiştir
Hep bir üzeni olduğu için
Hep gözyaşlarıyla koymuştur noktaları
Virgül koymak isteyen kalemimi durdururdu
Bir damla gözyaşı
Şiirler ağladığında yazılır
Onu en son cumartesi iki sulatında gördüm
Yüzümdeki ifade, gözümdeki
Yüreğimdeki yaşı ilk defa o gün
Anlatılamayacak kadar hisli
Tahmin edemeyecek kadar aşk ile aktı...
Bütün aşkımı gözümden damlayan
Uyuyamıyorum!
Müzik dinliyorum karanlık, dar ve sessiz çığlıkların dillendiği
Cinayet dolu, gözyaşlarıyla temizlenmiş
Mum ışığıyla aydınlanan odamda
Odamda ben ve bir tane daha ben,
Ve bir tane daha, bir tane, bir tane, bir tane daha
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!