Nuri Muhammed Alboğa Şiirleri - Şair Nur ...

0

TAKİPÇİ

Nuri Muhammed Alboğa

mavi gökyüzü aşk ve sen
birleştin bende yağmurla toprak
kokun geldi şimdi kısacık
gözümdeki damlalar yine sevindirdi beni

sen olsan dedim olmasan aynı

Devamını Oku
Nuri Muhammed Alboğa

rüyalarda gördüm düşlerimde sakladım seni
sen değişsende değişmez bendeki yerin
karagözlerin gül yüzün o güzel sesin
hayranı oldum kalbimdeki sen diyen sesin

vurgunum kocaman dalgalar misali sana

Devamını Oku
Nuri Muhammed Alboğa

Nerede gül görsem çok kızıyorum artık
Çünki kokunu duyuyor, vazgeçemediğimi anlıyorum
Onlarla konuşuyor derdimi döküyorum
Güllere seni, seni güllere anlatıyorum

Bazen derin bir iç çekiyor bir sigara yakıyorum

Devamını Oku
Nuri Muhammed Alboğa

Sebebi hiçbir zaman bilemezsin
Aşktır bunun adı akıl eremezsin
Bir gün yanar külleri dönemezsin
Onu da rüzgar alır savurur göremezsin

Aşkımı buldum diye sevinme

Devamını Oku
Nuri Muhammed Alboğa

Seni sevmek çok özel birşey
Tarif etmeye ne gerek var ki
Seni yaşadıktan sonra
Derdi tasayı kim takar ki

Anladım seninle mutluluk

Devamını Oku
Nuri Muhammed Alboğa

Bu gece sondu oysa
Adını anmayacaktım bir daha
Olmadı tutamadım
Şarkılarla seni andım

Ne zaman oturup düşünsem

Devamını Oku
Nuri Muhammed Alboğa

Can yakanı ben sanırdım beni yakanın ben olduğumu bilmeden..
Neye ihanet etmişim,kimin kiniyle beslenmişim ki,
Beni yakan hep insanlar olmuş..
Dost,arkadaş,sevgi,aşk bir kibrit kutusu kadarmış ateşimi çıkaracak..
Ve yardım ettiklerim aslında kötülük ettiklerimmiş,
Beni değiştireceğini bilmeden

Devamını Oku
Nuri Muhammed Alboğa

yeter artık deyip çığlık olsun isterdim sesim
kısıldı kıstılar demedim ama çekip gittin
bu bana yetti desem susmama engel değilsin
çünki hergünüm sana dair nasıl çıkmasın sesim

sen sus armağan et bana suçluyum belki

Devamını Oku
Nuri Muhammed Alboğa

anlatayım mı seni sana
nasıl olmak isterdin ya da
sormam yanlış oldu biraz ama
başlamak istiyorum aşkı anlatmaya

aşk içten gelir bir anda

Devamını Oku
Nuri Muhammed Alboğa

Yalnızlıktı insanı insanlıktan eden..
Belkide kalbin boşluğuydu bizi yalnızlığa iten..
Hayır hayır çevremizdeki insanlar değildi yalnızlığımızı bölen..
Onlar kuru kalabaktı gürültüleriyle bizi öldüren..
Ve ben buna 'SABIRLA ÖLMEK' dedim ölememek varken..
Son gece idamı bekler gibi bekledim bazen..

Devamını Oku