Uyan bebek uyan,
Bak toprak kanıyor, kimin bu çığlık, yedi kat semadan duyulan.
Daha dün camından seyretmiyor muydun şu evin, hani biraz önce yıkılan, Yerle bir olan.
Bu ne öfke, bu ne zulüm, bunları görmüyor mu yaradan.
Uyan bebek, yolun uzun, yolculuk çetin, zırhını sıkı kuşan.
Bir yalnızlık benimkisi.
Sadece bir yalnızlık.
Bitmemiş şiir mısraları misali.
Annemden elma şekeri parası ister gibi.
Veremeyeceğini bile bile direten ben.
Ve her seferinde reddedilen ben.
Bir insanı hiçbir zaman tanıyamazsın
Tıpkı okyanusun nerede sonlandıgını bilemedigin gibi
Açtıkça açılır insan
Sayfa sayfa,mısra mısra
Bir bakmışsın bulut olur
Yagmur yagdırır susayan gönüllere,
Adın ne biliyormuyum,
Sen kimsin?
Ben kimim? burası neresi?
Zaman kaç?
Sorular sarhoşluğunda dönerken dünya,ışık misali sen.
İsmini bilmediğim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!