Nuri Dayıma Şiiri - Ramazan Ateş

(35 yaşında amansız hastalığa kurban giden, hayatımdaki ilk ve tek dostum için.)

Seni hiç unutmayacağım.
Sen hep dostum olarak kalacaksın.
Şu fani dünyada çok tanıyanım olsada,
Belki senin gibi bir daha bulamayacağım.

Sen hep yanımda olacaksın,
Bana destek yine sen olacaksın.
Geçen güzel günlerimizle avunacağım,
Ve seni hiç bir zaman unutmayacağım.

Senin dostluğun çıkar için değildi,
Sen, menfaat için sevmezdin kimseyi.
Hep dürüst olarak tanıdım seni,
Hayırla yad edeceğim hep seni.

Sen, benim için eşi bulunmaz bir insan,
Sen, yeri doldurulmaz bir dosttun.
Yiğittin sen, cesurdun, iyi kalpliydin,
Sen, içi neyse dışı öyle biriydin.

Sen, çok erken ayrıldın bizden.
Daha senle işimiz bitmemişti ki,
Tesellimdin benim, senle güçlüydüm,
Gittin sen, yapa yalnız kaldım, yıkıldım.

Ya yavruların, Buket’in, Tolga’n,
Ya onlar neyledi sensiz?
Bir yaşlı anan, bir garip baban,
Nasıl dayandılar, nasıl yaşarlar sensiz?

Sen büyük bir insandın, iyi bir dost,
Güzel insandın, mevlam razı olsun senden.
Sana hakkım helal, mekanın cennet olsun,
Kalbimdesin, sanma ki unutulursun.

Ramazan Ateş/Esnchede-11.08.1993