Neler vermezdim ki;
Kendimden, senden,
Tanıdığım veya tanımadığım onlardan;
Korkmadan;
Resmini asmak için duvara.
Bir aşka yetecek cesaretim yok belki.
Ve gün vururken penceremden eskimiş duygularıma,
Gün benim, hayat benim, sen benim oluyorsun ey sevgili.
Bütün unutulmuşluklar parlıyor gün ışığında,
Bir kez daha anlıyorum seni ne kadar, ne kadarını sevdiğimi.
Her şeyiyle benim için dönüyor dünya, dur desem duracak
Ama hiç durdurulur mu bir film en güzel anında,
içimde hüzün var:
gidiyorum, sevmeye zaman bulamadığım bu şehirden
sevinç demetleri oluşmuş yüreğimde kendi şehrime kavuşacağım diye
ve ne zaman bu kadar bağlandığımı anlamadığım dostlarımdan ayrılma korkusu çökmüş yüreğime...
yani dostlar;
Bu akşam başka yağıyor, yağmur.
Hasreti vuruyor, umut damlıyor.
Bilmem bir dakikada bir yılı;
Bin yılı yaşadığımızdan mıdır ama?
Hasret ıslanıyor, umut yağıyor bu akşam.
Düşler dilleniyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!