Nurhak, Şiiri - Ali Gul

Nurhak, senden ayrı kaldım kalalı
Kuru toprağını, taşın özledim
Haziran da esen kuru yelini
Şubat ayında ki kışın, özledim.

Yıllar geldi geçti, hasretim arttı
Gurbetin acısı canıma yetti
Taşların, toprağın burnuma tüttü
Kekik, kokan yaylaların özledim.

Bir annemi bir de seni özledim
Akan göz yaşımı elden, gizledim
Geri döneceğim sana söz verdim
Dereler de akan suyun, özledim.

Özlemden, dir sana keder beslemem
Cenazem de hoca dua, istemem
Ben ölünce mezarımı süslemen
Bahar kokan toprağını, özledim.

Dağların başına yağan karını
Efil, efil esen, sert rüzğarını
Sen de buldum benliğimi varımı
Yalnızım, Baba yurdun özledim.

Yalnız.

4.12.2007 Amsterdam