Nurettin Erdoğan Şiirleri - Şair Nuretti ...

Gün bitince Güneş
Koyunca yastığına başını,
Dağların gerisinde
Akşam olur.
Üşütmesin diye
Kalın yorganını çeker üstüne

Yine bir sonbahar Sis tutmuş Ankara’yı Gözlerim duman duman,…. Kim sever böyle havayı? İçim dolup taşıyor, Ağlamıyorum ama Uğunuyorum için için.. “ Gök kubbeye kaplanmış Kurşun levhalar gibi Gri ve ağır bulutlar….. Ve o bulutlara saçılmış Bir avuç nokta gibi Kuşlar geçiyor uzaktan.” Yine bir sonbahar Sis tutmuş Ankara’yı Gözlerim duman duman… Kurt sever dumanlı havayı Gelip düştü içime Yemiyor beni ama Kemiriyor için için. “” Gök kubbeye yaslanmış, Kasvetli dağlar gibi Yağmur yüklü bulutlar Ve o bulutlara dökülmüş Bir avuç damla gibi Düşler uçuyor uzaktan… “ Yine bir sonbahar Sis tutmuş Ankara’yı Gözlerim duman duman Aşk sever melankolik havayı Gelip girdi içime Yakmıyor beni ama Göynüyor için için… “Gök kubbede paslanmış Bakır levhalar gibi Yağmur yüklü bulutlar Ve o bulutlara atılmış Bir avuç bomba gibi Yıldırımlar çakıyor uzaktan..” Yine bir sonbahar Sis tutmuş Ankara’ yı Gözlerim duman duman……

Ben Çok ama çok Mutlu bir ağaç idim Yoksul bir sokakta Çok severdi beni insanlar… Parmak ile gösterilir, Övgüyle söz edilirdim. Bilenler bilir, cömerttim de Esirgemedim hiçbir zaman Gelip geçenden Meyvelerimin iyisini, Dutların En tatlısını, en irisini… Bir gün Bir usta gördü beni Çok sevdi, çok beğendi “İyi saz olur” dedi bundan Kesip aldı beni hayata bağlandığım yerden... Dal budak soydu beni Saf bir kütük kadım geriye… Sesim çıkmadı, karşı koymadım Çok sevindim hatta Hiç değilse dedim Bundan böyle Güzel bir saz çıkacak benden Beni ozanlar alacak Ömür boyu çalacak… Teselli buldum böylece.. Avundum günler günü… Ve bir gün Gelip dayandı kara kış Ama öyle böyle değil Ancak Buzul çağına yaraşır böylesi… Evimiz Konak değil sanki handı Yakılacak ne varsa yandı Konakta ahşap namına Sonunda geldi dayandı Yakılma sırası bana.. Artık ben Sadece ve sadece İri bir kütük idim Çatır çatır yanarken ocakta… Peki ne kaldı geriye koca kütükten? . Bir avuç KÜL…. Sevilmek hoş Oturmak da Baş köşede… Bir kütüksün sonuçta Ömür boyu gezsen de kucakta Bir yalım alev Bir kara dumansın OCAKTA.