Üç beş veledin yaptığı kumdan bir kaleydim
Her gece dalga olup yıktın surlarımı
Ben yalnız sana açtım güzelim
Kendim bile bilmediğim en kuytu sırlarımı
Gözbebeklerinin renginde bir geceyim...
Geri ver istiyorum tüm yıldızlarımı
Cama vuran yağmur
Kısık bir ışık
Sessiz bir oda
Zifiri karanlık
Nemli gözler
Ve bakışlar alık
Köle fikirlisin ebleh gardiyan
Güçten korkarsın eniğin tekisin
Paslı nefeslerle çevrilmiş ruhun
Köhne bir beşerriyet harabesisin
Üşütüyor yalnızlık
beni tüm güzlerde
Avutmuyor yüreğimi
o beylik sözlerde
Destanını dinlesem de
yıllarca Köroğlunun
Ya Rabb
Sen bozdurma mizanını kefenin
Düşürme diline bizi üç beş keferenin
Gün gelip toprakla sarılacak kefenin
Cepsiz olduğunu unutturma Ya Rabb
Sanma ey sevgili güler iken yüzüm
Yoktur hiç benim elemim acım
Gönülden kopup gelen yegâne sözüm
Bir parça nefes gibi sana muhtacım
Sanma ey deniz ey yeşil gözlüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!