NURETTiN ABİ Şiiri - Binali Kılıç

NURETTİN ABİ

Sen bizim hanenin başında reis,
Bir hükümdar idin Nurettin abi
Sadrettin’in, Münevver’in babası
Bir zaman varidin Nurettin abi

Giyinirdin ağa gibi gezerdin
Her tarafı dolaşırdın, süzerdin
Dost güldürür, düşmanları üzerdin
Böyle bir er idin Nurettin abi

Muhittin abimin, kasası sendin
İhtiyar babamın asası sendin
Evimizin kanun, yasası sendin
Yiğit ve zor idin Nurettin abi

Yok idi Dünya’da gamın, efkârın
Hesabı sendeydi kârın, zararın
Sahibi sen idin malın, davarın
İyi tüccar idin Nurettin abi

İşe el sürmezdin, çıkardın ava
Sökmezdi yanında itiraz, dava
Kimsede yok idi sende ki hava
Gezgin seyyar idin Nurettin abi

Herkes ayrılınca keyfimiz kaçtı
Hem evde oturdu, hem bakkal açtı
Varlığın, her derdimize ilaçtı
Deli rüzgâr idin Nurettin abi

Ölümünle üzdün ben Bahattin’i
Ayrılığın çetinlerin çetini
Her zaman çekeriz biz hasretini
Bizlere yar idin Nurettin abi

Söyledim Binali, bir destan yaza
Taşkın’da üzüldü, bizde, hakeza
Kurban bayramına yakın bir kaza
Sen Hakka yürüdün Nurettin abi