İnsan kaybetmeye mahkumdur hayatta
Kaybedilen herşey ağlatır daima
Birgün bende kaybettim
Hemde herşeyimi...
Kaybedilen için ağlamak desen
İşte o yalan...
Bir aralar babam bile güvenmiyordu bana
Ezberlenemeyecek kadar o kadar çok insan var ki
Hem ezberlenemeyecek o kadar çok şey var
İnsanların dış görünüşlerine bakıp içlerini yargılamak
Ezberlemek ne kadar zor
Ve şunu bil baba
Nedensiz yazıyorum şimdi İstanbul'um
Dalıyor gözlerim uzaklara
Nedendir bilemiyorum
Kaşlarım çatık ayıramıyorum
Sanki birilerine kızıyorum
Gelene geçene nefretle bakıyorum
Anlatamıyorum duygularımı sana
Sevgim düğümleniyor dudaklarımda
Bir gözlerime bak anla
Emin ol ki anlatır sana
Birgün gelirde kapanacak olursa
O berraklık bitecek sanma
İstanbul gibisi yoktur dünyada eşi benzeri
Sır saklar gibi, doludur her yeri
Tertemizdir taşı toprağı bütün güzellikleri
Anılarını bilen bilir sadece birileri
Nice seneler geçirmiştir yerleri
Burayı fetheden Fatih ve askerleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!