Nurdan Bir Ateş Şiiri - Zekai Mahir Aktepe

Yazık insandan medet umana ki, gafildir
Kimse göremez ardını da sen mi gördün
Üzülmem kulda hoşluk bulana ki, gafildir
Perdesi var da gözlerin;
Açıldı mı senin gözün ?
Tüm varlığını versen doymaz deryada balık
Hangi kalp mutmain olmuş doldukça cebi
Taşıdıysan bir dost meclisine ferahlık
Duyarsan bir titreyen öksüz sesi
Ve okşarsan başını yetimin
Belki İhsan olunur
Açılır ruhunun çakraları
Sararsan bir de yaraları
Yeşillenir ellerin
Sen taşıdıkça kendi yüreğine ateş
Ve koşmadıkça Yaradanına eş
Erişirsin erenlerin yurduna, hiçliğe
Bir de kalkarsan yiğitliğe
Mübarek olur tuttuğun kalem ve attığın
Bir anlamı yok kafanda ki şapka ve sarığın
Olmadıkça kul hakkından münezzeh
Komşun ağlarken buldunsa müreffeh
Sanma kırılmaz senin de testin, taş vardır;
Neme lazıma iner ateş vardır
Durma titremesin elin
Ustanın yanında kalfa gibi
Taşır ne olsa hengâmeleri yüreğin
Ağır gelmez hiçbir şey yafta gibi
Sanma tükenir gözü pekler
Bir bebek ki daha emekler
Sonra koşar ve taşır sana ağır geleni
Yıkanda bulunur yapanda
Tükenmez kahpece pusu kuranda
Kanunsuzların hesabı da dürülür
Severiz ayazı farketmez kar yada buz
Kim olursa bir kötülüğe kılavuz
Deriz gel sende üstü kalsın
Yıkılsın tahtı süsü kalsın
Süslülerin olsun dünya
Ettiğin yanına kalmaz ya
Bize bezenmektir nazdır ölmek
Gidene rahmet, kalana ikazdır ölmek
Nerde bir yüzü güzel varsa selam olsun
Selam olsun göçenlere sanma unutulur
Gün olur mahkeme kurulur
Kanunsuzların hesabı da dürülür
Ardından koruyandır arkadaş
Sırtını döndüğün duvar değil
En çokta dostun taşı incitir
Kalır sanma yanına, kâr değil
Kırdığın kalem kalem değil
Gün olur mahkeme kurulur
Kanunsuzların hesabı da dürülür

Rahmetli Doç Dr. Sinan Ateş’e ithafen