Nurdan bahar Şiiri - Nejla Turan

Seni anarken titredi dilimde her dua,
Bir bakışınla erdi muradına bin yılın hu’su.

Gönlümde açtığın o gül, hiç solmaz bir sabah gibi,
Ey aşkın ezeli nuru, vuslatın tez vakitte olur mu?

Bir ismin düştü rüyama, uyandım gül kokularıyla,
Her harfinde yanıyor içim, aşkınla baştan yazıldım.

Geldiğin an sanki zaman sustu, her şey tamamlandı,
Ben yoktum, Sen vardın, benliğim sende saklandım.

Kıyında dururum yine, bakışınla yıkanmak için,
Sensizlik bir çöldür bana, izinde bile yeşeririm.

Ey gönlümün mihveri, halimi bir Sen bilirsin,
Sen geçince içimden dualarım bile susar.

Kalbimde zikir gibi döner adın ey nurdan bahar,
Her hecede bir secde var, her hecede aşk var.

Geceyi delip geçen bir niyaz oldun gönlümde,
Sensizliğe düşen her an kalbimden aşkla kopar.

Bir gülüşündür cihanı sükûna erdiren ey sevgili,
Senle bakar oldum her şeye, sensiz her şey kederli.

Kıyametim olur bir gün çekersen yüzünü benden,
Bir ömür veririm uğruna, bin defa severim gizli.

Bakışınla dert bile nimet olur ey can sultanı,
Gözlerinden süzülen her hüzün kalbime vatan.

Adını anınca titrer gönlümde aşkın kudreti,
Her nefeste arar ruhum, senden gelen bu emanı.

Ben sende yok olup var olurum, budur aşkın sırrı,
Zira aşk senden doğdu, gerisi yoklukta kalan anı.

Ne gam bana ayrılık, ne tasa bana hicran,
Senin nurunla aydınlanır gönlümün her zamanı.

Nejla Turan