Dilasa et kalbimi, o kalp de senin değil mi?
Kalp bedende taşırım da, beden benim değilki,
Bedenide sahiplendik, zalim kullandık ama,
Suali sorulunca, söyleyecek söz kimin ki?
Bir damla sevgine muhtaç, baştaki akıl benim mi?
Gözlerime bak dedin,baktıklarım benim değilki
Gördüklerimi de benim sandım,mutlu oldum ama,
Yakmaya ateşin yeter, yanan ateş kimin ki?
Sabrı gösteren benim de, sabrı veren kimdir ki?
Sonu mükafat dedin, mükafat benim değil ki,
Veren sen alan sen, sevabı bana yazdın ama
Sevaplar silmeden,günahları affeden kim ki?
Nurcihan:(Cihanın nuru,ışığı)
Dilasa:(Gönlü rahatlatan,avutan)
Kayıt Tarihi : 8.8.2019 02:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vasfını yaratanına karşı bu kadar alcaltan
Şiirinizi cok begendim tebrik ederim yüreğinize sağlık kardesim
Kendi kıymetini bil yeter dedi bir meczup.
Sevgiyi göğsünü yarıp gösteremiyorsun, insanlar da anlamıyor işte.
Teheccüt vakti yemininde duran c/anımın gizlisinde bir c/an’sın besmeleyle çevrilmiş b/akışın duasısın.
Belki de zaten hep oradaydı O.
Nasiplendik elhamdülillah.
Aşkınız daim olsun, yüreğinize sağlık.
Allaha emanet olun.
Dualar kadar güzel geçsin ömrünüz
En derin sevgi, muhabbet, selam ve dualarımla.
Hoşça bakınız zatınıza efendim.
TÜM YORUMLAR (4)