Nurcan Uğurlu Şiirleri - Şair Nurcan Uğurlu

Kusurdur adeta
Bizim oralarda kız olmak
Ben nereli miyim
Fark eder mi

Yeşil başaklar serpiştirilmiş
Bir tutam kır menekşesi
Özlemim...

Ayrık otlarının kararttığı
Su kokulu

Kirpikleri kırık mutluluğum
vakitsiz
bırakıp giden

Gözlerin de güneşlendiğim
sevgili

Gözlerim yosun tuttu
Bir göçebe yokuşa
Kirpiklerim tel örgü
Kanıyor avuçlarıma

Çiğdemler büyüttüm

Ben hiç okullu olmadım
Üzerimde önlüğüm, başımda kurdela
Sırtımda çantam
Şimdi okullu olduk şarkısını
Hiç söyleyemedim

Bir sıkıntı başlar
canın da
sözcükler tedirgin
susar
usulca

Tutunmuş alfabenin ikinci harfine
Sallanıyor bir
İpin ucunda

Amuda kalkmış
İki

Dudağıma düşen
Bir damla alın ter’i
Sanıp
Yalandığım
Kuyruğuna takılıp
Hece hece

Doğaçlama
Yanık bir ezgi
Aldı ruhumu dikiz aynasından
Sarıp sarmaladı
Taze kavrulmuş kahve kokusuyla
Kattı, rengi kahve gözlerine

Yüz yılı devirse de
Gelişimini tamamlayamayan
Bir sancı

İnsan