Bebek mavisinde bir çocuk gülüşü
Ben gözlerinde aşkı gördüm
Bana bakmayan ve beni görmeyen
Öfkeyi, mutluluğu, yorgunluğu ve hüznü bilirdim
Artık aşkı da biliyorum nasıl parlar gözlerinde
Şavkı bana vurup geçer ve
Sen belki de bende beyaz bir sayfa olmak isterdin
Yeni, adım atılmamış.
Çekici, ne yazılacağı bilinmeyen.
Masum, fethedilmemiş.
Esrarengiz, görünmeyen.
Mağrur, konuşmayan.
Gözüme nasıl çarpabiliyorlar
Taban hizasında olup da
Karşıma bile dikilemiyorlar
Zemine yayılıyorlar anca
Ayakların
Sen beni kızdırmayı severdin
Bense
Öfkeden küplere bindiğimde attığın kahkahalarını
Böyle trajikomik şeyler yaşardık
Her şeyin bir rengi vardı o zaman
Bir tadı
Tüm perdeleri kapatıp
Bütün sandıkları kilitler
İncecik bir kız gülüşü
Ve sevdiğimin sevgi dolu karşılığı
Avuçlar dolusu da ağlasam
Ve seviyorsun adamakıllı
Sırılsıklam, deli gibi
Belki bir şiir okuyor
Belki bir şarkı
Veya son perdesinde hayatın
Son haykırışı dile getiren o
Biz istenmeyen doğumun direkten dönen kararında
Önümüzden geçip gidecek hayatı son anda yakalayan
Ama ilk kompartımanda oturandan daha mutlu yaşayan
Çocuklardık
Tüm şefkatiyle kucak açan sevgilileri
Tanıdığım en vefasız sevgili benim
Değil karşıma çıkan her erkeği
O an uçan kuşu bile sevebilirim
Beyler! ...
Onlar bana şiir okur
Yine sonbahar, yine yapraklar
Ve ben yine yanlış adamı sevdim anne...
Bu sis havada mı, yalnız gözlerimde mi?
Niçin karanlığı yırtan bu ışık bir başına bana geliyor?
Ben bu oyunlara daha önce de kandım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!