Ölmedim sevdiğim yaşıyorum!
Her güne, benden bana kalan, kırıntılarla başlıyorum.
Hala nefes alıyorum. Bazen derince içime çekiyorum.
Doğduğumda aldığım ilk tokatla öğrenmişim, şimdi niye bırakayım'ki? !
Her sabah yine aynaya bakıyorum.
Gördüklerim senin kadar tatlı olmasada,
Merhaba, ben geldim.
Bağrımdaki acımla dinmeyen hasretimle...
Sonu yok denilen sevdalarımla.
Ne vazgeçmeyi nede kavuşmayı, bilmeyen benliğimle,
Hayallerimle, geldim işte, çok üşüdüm, al içeriye.
Senki benim en sadık dostum,
Sevginin Abaza hali...
Yazarlar yazdı, Şairler dizdi, Ozanlar okudu.
Yinede kelimeler yetmedi.
Her an her dakika her köşede yaşanan,
Tokluk nedir bilmeyen, Nankör hep Aç gezen.
Nicelerine diz çöktüren,
Merhaba, ben geldim.
Bağrımdaki acımla dinmeyen hasretimle...
Sonu yok denilen sevdalarımla.
Ne vazgeçmeyi nede kavuşmayı, bilmeyen benliğimle,
Hayallerimle, geldim işte, çok üşüdüm, al içeriye.
Senki benim en sadık dostum,
Sokulup durma kuytularıma,
Saklayamam seni artık.
Gecelerim ne kadar ıssız olsada.
Gönlüm sana yataklık, yapmayacak artık.
Aklımdan emir geldi, yüreğimin kışla nöbeti bitti.
Kalbiminse misafir perverliği tükendi.
Çekilipte bir köşeye saatin tiktakını seyrederken,
Çocukluk yıllarım geldi aklıma..
Baba hangisi Yelkovandı hangisi akrepti?
Gün biterdi sorular bitmezdi hala!
Sonra kış günlerinde, kardan adama çevirirlerdi bizi,
Yollarken okul yoluna!
Bıktım günlerimi hayalinle süslemekten,
Çekil git artık düşlerimden düşüncelerimden!
Bıktım sahte gülüşlerinden,
Ağzından çıkan her cümle,
Dengesiz umutlara beni sürüklemekte!
Sensizliğe yol alıyorum yıkılmış hayallerle..
Samanyolu gibi uçsuz vede bucaksız geliyor gözlerime.
Öyle garib öyle tuhaf ki,
Hayat dediğimiz bu yolu, hani beraber yürüycektik biz?
Hani bir bedende can gibiydik,
Ben öldümmü ki sen yoksun şimdi? !
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!