dikenli kırbaç bedenimde
inlemekte yorgun yüreğim
hemen kapatıp kapılarımı
çocukluğumu içiyorum
dut ağacını ver baba
Yere çakılmış mıh gibiyim bugün
Gözlerim görmediği uzakları seyirde…
Yüreğim yangınlarda
Mavi deryalar geziyor hatırımda…
Önüm ufka kadar mavi
yarım kaldı çocukluğum
köyümde bıraktığım
bahçemde dut ağacı
gitmem lazım buralardan
ardıma bile bakmadan
hayallerimin şehrine
nerede bulurum acaba
doğuda mı - batıda mı
Hep payıma ağlamak düştü hayat denen pastadan
Gülmek neyime benim
Umutsuzluk sarmış bütün ruhumu
Dalgalar dövmek de denizimin kıyısını
Haykırsam yüreğimden geçen sevda kelamlarımı
Her şey olduğu gibi kalsın
Ne ileri ne geri
Her şey yoruldu
Bitti
Yitti
Kapkara bulutlar var yine bugün
Başımda dolanan
Bulutları sağıyorum gökyüzünden
Gözyaşlarıma karışıyor
Nehirlere salıyorum
Bilmez misin
Sesin şifadır bana,
Uzaklardan duyduğum da bile
Gözlerim ışıldar
Güneş kıskanır senli bakışımı
Bilmez misin ey sevgili
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!