Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
baştacı anneler
Emeğin sesi
Şiir geçişler gayaet uyumlu
şiir akışı mükemmelin üstünde
şiir sözleri insanın yüreğinden
söylemek isteyip söyleyemediği
ifadeleri yansıtıyor ve
harika bir paylaşım olmuş
kutlarım yürekli şair
Ananın peşinden yavrusu yürür,
Yolunu sevdiğim nur yüzlü annem.
------
dugyular sevgiyle akmış sayfanıza duyarlı yüreğinizden
ellerinize sağlık kaleminiz sevgiyle dolsun.
TÜM ANNELER GÜNÜ KUTLU OLSUN
tam puanla
tebrık ederım bu güzel eserınızı .
saygı ile
Ah Nazır bey şiirde Anne olunca birde böyle güzel şiir okumasam olmuyor...
okusam gözyaşımda eşlik ediyor,anneye dair en güzel şirlerden biri,kutluyorum sevgiyle yoğrulmuş yüreğinizi,saygıyla...
Yüreğinize sağlık Nazır bey çok güzel akıcı melek anneler için güzel bir şiir olmuş duygularınız mısralara dökülmüş anlam ve anlatımı güzel şiirinizi ve sizi canı gönülden kutlarım kaleminiz daim olsun saygı ve sevgilerimle +10
Yazdığınız annem şiirlerini çok beğenerek okuyorum öyle sıcak geliyor ki bana ve siz öyle güzel ifade ediyorsunuz ki teşekkür ederim...Anneler her zaman nur gibi parlarlar yüreğimizde gönlünüze sağlık...
Sevgili Kardeşim: Nazır Çiftçi,
Ne zaman anne konulu bir şiir okusam sıra yoruma gelince: Dünyada insan gözünün görebildiği tek melek olan anneler... diye yoruma başlamışımdır. Cümlemi tekrarlayacağım.
Melek yüzlü annelerimize ithaf edilen, beğenerek ve saygı duyarak okuduğum muhteşem bir şiirin altına imzasını atan güçlü kaleminizin, daima böyle seçkin eserler sunması dileklerimi sayfasınıza bırakıyorum Kardeşimin başarısı, şiir dünyasının, antolojinin ve hepimizin başarısıdır.
Kış mevsimi geride bıraktığımız, baharın bu başlangıç günlerinde kardeşimin sayfasına konuk olmanın mutluluğunu yaşıyorum. Bu vesile ile siz ve sevdiklerinizin bütün ömrünün bir bahar tazeliği ve canlığı içinde geçmesi dileklerimi iletiyorum.
Sevgi ve saygılarımla güzel şiirin hakkı olan : Yedinci Tam puanı Tekirdağ'dan gönderiyorum.
Her şey sizin ve sevdiklerinizin gönlüne göre olsun efendim.
Sevgi ve saygılarımla.
***Yorum + Antolojim + Tam puan.***
Dr. İrfan Yılmaz. TEKİRDAĞ.^'^^
ANNE KOKUSU
'ANNELER TOPRAK OLUNCA DEĞİL, UNUTULUNCA ÖLÜRLER'...............
Atamadım içimden yokluğunu,
Bulamadım çiçeklerde kokunu.
Taşıyorum her azamda dokunu
Yüreğimde yaşıyorsun sen annem.
İNCİ GERMENLİLER
Anneler günü için yazdığıız güzel şiirinizi kutlarım.
Ayrıca anneler günümüzü kutladığınız için teşekkür
ederim...........SEVGİLERİMLE............
Sevgili üstadım,annelerimiz her daim başlarımızın tacı,onların yüreğimizde ki yeri ayrı ve hayatımızda ki emekleri ise hiç tartışılmaz...Siz de annenize ve annelere ithafen yazmış olduğunuz bu güzel şiirinizde , sevginizi ve minnet duygunuzu çok güzel ifade etmişsiniz...Beğeniyle okuduğum şiirinizi tam puanımla kutluyor ve listeme alarak gidiyorum...sevgi ve saygılarımla...
NAZIR HOCAM NE GÜZEL YAZMIŞSINIZ YÜREĞİNİZE
KALEMİNİZE SAĞLIK TEBRİKLER SEVGİLERİMLE TAM PUNIMLA SİZİ SELAMLIYORUM.
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta