Sensin cihanı aydınlatan Nur.
Kurumuş sinemi ıslatan yağmur.
Seninle insanlık bulmuştur huzur.
‘Nur’un ile onurlandık Efendim.’
Issız çölde eşkiyalar gezerdi.
Güçlü olan güçsüzleri ezerdi.
Garibanlar yaşamaktan bezerdi.
‘Nur’un ile onurlandık Efendim.’
Kız çocuklar diri diri gömüldü.
Sen geldin kadına değer verildi.
Cennet bile ayağına serildi.
‘Nur’un ile onurlandık Efendim.’
Kral gibi saraylarda yatmadın.
Halktan gayrı fazla taam yutmadın.
Arab’ı, Acem’e üstün tutmadın.
‘Nur’un ile onurlandık Efendim.’
Kayıt Tarihi : 10.7.2013 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
'ALLAH KENDİ DOSTLARINI KARANLIKLARDAN NURA ÇIKARIR. TAĞUT -ŞEYTAN- SA KENDİ DOSTLARINI NURDAN ZULÜMATA ATAR..' Ayet meali-
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)