Nur'un Doğuşu Şiiri - Ahmet Tanyeri

Her yer zifiri karanlık olduğu bir zamanda
Şarkın kayalıklarından güneş doğdu bir anda

Karanlıkları yırtarak dünyamıza nur saçtı
BİR ATEŞ PARE-İ ZEKÂ gönüllerde gül açtı

Hem öyle bir devirde ki camiler öksüz olmuş
Minareler kelepçeli şerefe susturulmuş

Minarelerde uyduruk sözler sarf ediliyor
Ezan diye bu millete zorla yutturuluyor

Allah’a ve Resulüne inanmak suç sayılmış
Öz yurdunda Müslümanlık yabancılaştırılmış

Her yerde idam sehpası zindanlar kol geziyor
Karakollara gidenler daha geri gelmiyor

İman ise ateş olmuş taşısan yanacaksın
Ateştir bu diye atsan imansız kalacaksın

İşte böyle bir zamanda gün doğdu yüzümüze
İnsanlığı aydınlatan nur girdi gözümüze

Üstad Bediüzzaman’dı şarktan doğan bu güneş
O’na hiç nasip olmadı ne bir evlat ne bir eş

Ömrü boyunca çalıştı İslâm’ın bekasına
Fani dünya lezzetini atmıştı arkasına

İman kurtuluşu için durmaksızın çalıştı
Gizli din düşmanlarıyla yorulmadan çatıştı

Kimseye boyun eğmedi korkmadı hiç kimseden
Mücadeleyi sürdürdü gece gündüz demeden

Ama O’nu dinlemeyip zindanlara attılar
Ortadan kaldırmak için aşına zehr kattılar

O’na verilen zehirler O’nu etkilemedi
Hapishane ve zindanlar hiçbir para etmedi

Medrese-i Yusufiye oldu, hapishaneler
Halim birer insan oldu orada yüzler binler

Hapishanelerde kalan en azılı katiller
Canavarlığı bırakıp O’na hizmet ettiler

Hayatını hiçe sayıp girdi tehlikelere
İman ve cesaretiyle örnek oldu bizlere

Ey gönüllerin sultanı sana sesleniyoruz
Zat-i Âlinize binler selam gönderiyoruz

Başlattığın bu nurlu yol dünyayı kuşatmıştır
Nur çemberine girenler milyonları aşmıştır

Fatihalar gönderiyor Sana bütün mü’minler
Şahsına minnettar olmuş dünyada ins ve cinler

DİYARBAKIR