bir temmuz aralığından bir eylül kirişlemesine dek
Gözlerinde başladı gözlerinde sürecek,
Bakışında yanmayan şu gözlerim kör olsun,
Kim derdi ki bu bakış beni kalpten vuracak,
Hoyrat sevdamın adı, bundan böyle NUR olsun! ...
Seni ilk gördüğümde titredi kolum elim,
Öyle güzel baktın ki utandı sustu dilim,
Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Güzel ve başarılı bir sevda şiiri. Şiirin akışı, vurgusu, temposu sürükleyici ve dili özellikle çok başarılı. Şiir ne amnlatmak istediğini dopru anlatıyorsa, o şiirin okunması ayrıcalıklı bir zevktir. Kuutluyorum. Antolojimdedir.. Tam Puan. Başarılar, sevgiler...
Sevdazan genç hocam yazar da güzel olmaz mı Tabi ki aşılı yüreğin meyvesi her zaman her yerde tatlı ve demlidir 10 puan
ÇOOOOK ÇOK değerli, sevgili, kıymetli Başkanım kardeşim.Sevda,sevgi,aşk,bunlar Mukaddes duygular.Bu duyguların hoyratı asla olmaz. Olmamış,ki nura dönüşmüş.O nurki adamın elini, kolunu,ruhunu benliğine,hatta kalbini titretir.Yıkıcı deprem yakıp kavurucu ateş şiddetinde tiretir.O nur ya bir iz bırakarak veye mutlu bir sonla insanın yaşmıyla birleşir.Onurun titrettiği her yerine sağlık.Ömrüne bereket.RABBİM HER NE MURDIN VARSA VERSİN.ALLAHIMA EMANET OL.
sevgili SEVDAZ sırf kayiye uysun diye kendine ne çok hakaret etmişsin... :))
şiirin bütünü akıcı kendini koşarak okutuyor
çok samimi ve içten ifadeler kullanmışsın
fakat: gülümseyerek okudum :)
Gözlerin deniz gibi, dudakların bal gibi,
Boyun posun endamın cennetten bir dal gibi,
Vallahi senden önce yaşamışım MAL gibi,
sevgili Mustafa bey, güzel bir şiir okudum sayfanızdan, teşekkürler.. kutluyorum..
çok hoştu tebrikler hocam
yalnız gözlerin vardı dağldığında sis..
ve bir gördüm,
bir daha kalamadım gözlerinsiz................kutlarım üstadım.. yüreğinize sağlık.. saygılar size..
.NUR OlSUN
Gözlerinde başladı gözlerinde sürecek,
Bakışında yanmayan şu gözlerim kör olsun,
Kim derdi ki bu bakış beni kalpten vuracak,
Hoyrat sevdamın adı, bundan böyle NUR olsun! ...
Seni ilk gördüğümde titredi kolum elim,
Öyle güzel baktın ki utandı sustu dilim,
Birden gönle can geldi, kalmamışken mecalim,
Sensiz geçerse vakit, şu beynimde ur olsun,
Hoyrat sevdamın adı, bundan böyle NUR olsun! ...
Ne deliyim, ne Ozan; ben olup sana geldim,
Yıldırım gibi düştün, sende ben beni buldum,
Daha ilk bakışmada vallahi aşık oldum,
İsterse aramızda kale olsun sur olsun,
Hoyrat sevdamın adı, bundan böyle NUR olsun! ...
Benim mi değil misin, hesabı yürek etsin,
Gönlümde ışık oldun, ömrüme bereketsin,
Sen benim yaşadığım en güzel hareketsin,
Eğer sensiz kalırsam ölüm bile zor olsun,
Hoyrat sevdamın adı, bundan böyle NUR olsun! ...
Yürekte ki karayı, ak olup silen sensin,
İçimdeki duayı, sevdayı bilen sensin,
Sevgilim yârim olup ruhuma giren sensin,
Gönlüm narında yansın, içim dışım kor olsun,
Hoyrat sevdamın adı, bundan böyle NUR olsun! ...
Gözlerin deniz gibi, dudakların bal gibi,
Boyun posun endamın cennetten bir dal gibi,
Vallahi senden önce yaşamışım mal gibi,
Seni çok istiyorum, şimdilik bu sır olsun,
Hoyrat sevdamın adı, bundan böyle NUR olsun! ...
Gönlüm, ruhum ve beden, inliyor sen sen diye,
Ne kadar dua varsa bekliyor yansam diye,
Sen Allah’ın lütfusun sen en güzel hediye,
Sevdan ile yanmazsam şu gözlerim kör olsun,
Hoyrat sevdamın adı, bundan böyle NUR olsun! ...
30 Mayıs 2010 /
Mustafa Çelebi ÇETİNKAYA
Mustafa Çelebi Çetinkaya
BÖYLE MUHTEŞEM SEVDALAra artık rastlanmıyor sadece ihanet ve yalan var tam puanla kutlarım üstadım listem desiniz sevgilerimle
Gönlüm, ruhum ve beden, iniyor sen sen diye,
Ne kadar dua varsa bekliyor yansam diye,
Sen Allah’ın lütfusun sen en güzel hediye,
Sevdan ile yanmazsam şu gözlerim kör olsun,
Hoyrat sevdamın adı, bundan böyle NUR olsun! ... Nur olsun çok güzel bir şiirdi tam p. ant yüreğinize ve kaleminize sağlık.esenlikle kalın saygılar
uzun zamandır böylesi güzel bir divan şiiri okumamıştım yüreğine kalemine sağlık, yürek diliniz hep çağlasın
Bu şiir ile ilgili 44 tane yorum bulunmakta