Nur Muhammed Şiiri - Saim Güngör

Ol emri ile yaratıldı âlem
Çünkü yazmıştı her bir şeyi kalem

Bilinmeliydi yüceler yücesi
Kul,kul olmalı gündüzü gecesi

Önce nur doğdu,nur; Muhammed oldu
Bütün bir varlık nurlara garkoldu

Rüyası idi cümle peygamberin
Özlemi idi şeksiz her neferin

O mübarek nur geçti soydan soya
Biz hiçiz onsuz,bir boydan bir boya

Ay'dan parlaktı Muhammed'in yüzü
Ayrılmazdı hiç Hak'tan bir an gözü

Doğrandı ise Yusuf için eller
Muhammed için verildi kelleler

Görmedi asla Mekke benzerini
Terketmişti o,dünya sîm zerini

İşitilmedi onunki gibi ses
İki cihanda Ahmed der her nefes

Sular fışkırdı güzel ellerinden
O'na söküldü kökler yerlerinden

Hurma kütüğü aşkından inledi
Mescittekiler sesini dinledi

Muhammed Emin dedi ona Mekke
Baş olmaz ise neye yarar takke

Ne talihlidir onu gören gözler
Ne bahtiyardır iman eden özler

Görmedik onu şu fani dünyada
Ne olur görsek bir defa rüyada

Nurlanıverdi Hira mağarası
Gayba karıştı zulmetin karası

Hicaplandı o,putlanınca kâbe
Sevre yöneldi,yoktu bir sahabe

Dağda başladı onun risaleti
Bir yerden başla bırak atâleti

Ne şanslı toprak Mekkeyle Medine
Hizmeti geçti şu mübarek dine

Yeri dolamaz gelse bin Halife
Güçleri yetmez böylesi bir teklife

Gizledi önce o hazret daveti
Kimse demedi çabucak evet'i

Nasipsiz isen mahrumsun imandan
Boşa uğraşma,ayrıldın limandan

Ebubekirle hicret etti Ahmet
Zira artmıştı eziyet ve zahmet

Medineliler yolları gözledi
Mekkelilerse fena tökezledi

Görmeli idik onu bir Bedir'de
Cihada koştu yatmadı sedirde

Dişi kırıldı uhud savaşında
Diş,kimin dişi? kim vardır karşında?

Nerden bu cür'et,mel'un şeytandan mı?
Söyleyin bana,zehirli kandan mı?

Unutmayız biz Taif'te olanı
Unutamayız nâlin'e dolanı

Taşlanınca o,dağ meleği indi
Nurlu Ahmed'in kalp gözyaşı dindi

Melek dedi ki:''Hakkın selamı var''
''Ayakta kalmaz dilersen bir duvar''

İsteseydi o,dağ düşerdi Taif'e
Helak olurdu şu azgın taife

Lâkin Muhammed şikâyet etmedi
Melek şaşırdı,hiç aklı yetmedi

Yâ Rabbi dedi,affet onları sen
Hidayet gelir,şayet sen dilersen

Hatalı benim,iyi anlatmadım
Soyları gelir,rağbet görür adım

Gel gör Ahmedi,bak şu merhamete
Tam nâil oldu,mübarek rahmete

Geçti gökleri vardı o Rahman'a
Cebrail ile çıktı âsumâna

Her bir katta o,şevkle karşılandı
Göklerin katı bir bir ışıklandı

Ermedi bir kul böyle rif'ate
Gelmedi asla dünyada hilkate

Namaz farz oldu kutsal yükselişte
Hep indirildi Mûsâ'ya gelişte

Mûsâ dedi ki:''Elli vakit çoktur''
''Ümmetlerinde gücü yeten yoktur''

Her bir çıkışta indirildi az az
Sıradan biri hikmeti anlamaz

Beş vakit oldu en son yüce namaz
İnsaf et artık hiç kılmamak olmaz

Kalem âcizdir tariften Ahmedi
Bu yüceliğe kimseler ermedi

O'nu anlatan bir yüce Allahtır
Eşi benzeri olmayan ilahtır

Tanımak için yalnız Kur'an oku
Sayfalarda o,bak,mis gibi koku

Kim yüz çevirirse onun sünnetinden
Hayır görmez ki kemik ve etinden

Mekke Fâtihi olunca o hazret
Binivermişti omzuna hacâlet

Bel bükmüştü o,deve üzerinde
Hayâsından o,durmadı yerinde

Görünce onu titredi bir kişi
Birbirlerine vurdu cümle dişi

Rahmet Rasulü titremeyi gördü
Korkan kişinin umudunu ördü

Dedi,değilim bir dünya kralı
Korkma sen benden,annem de buralı

Mekkelileri tâ kalpten fethetti
Serbest bıraktı,onları affetti

Kâbeye girdi,putları devirdi
Saâdet devri ne müthiş devirdi

Kan dâvâları kalktı fetih günü
Hemen yayıldı Muhammedin ünü

Onunla bitti Hicaz'da putçuluk
Tarih oldu hep şuculuk buculuk

Ey yüce insan şefaat et bize
Tam anlatmıyor sizleri her dize

Rahmet istedi Çelebi Süleyman
Sâim kula da eriş ahdü peyman

Ne mutlu bize Ahmed ümmetiyiz
Bu sâyede biz âlemin methiyiz

Yirmiüç sene geçti meşakkatle
Cümle âyetler yazıldı dikkatle

Telaşa düştü fetih günü ensâr
Ortada idi bütünüyle âsâr

Belki gelmezdi Rasül Medineye
Mekkeliydi o,dönmüştü sîneye

Lâkin Muhammed ensârı güldürdü
Boz devesini Yesrib'e döndürdü

Gül Muhammedi yakaladı humma
Sen o'ndan sonra burda medet umma

Altmışüç sene yaşadı cihanda
Yasa boğuldu şu âlem bir anda

(13.1.2004)