Nûr-efşân Mahbube Şiiri - Abdurrahman Zaim

Mektepte yürürken hafif bir esinti aldım
Uzaktan gelen nur saçan bir melek gördüm
Ansızın yerimde dikildim , kaldım....şaşırdım
Derin bir sükûtun eteklerine sarıldım
Cidden o mudur diye rüzgârlara sordum

O mudur yüreğimin sahibi, canımın güftesi
O mudur mahbubundan ayrı kalan sevgili
Karanlıkta yolunu kaybeden insan misali
Çölde günlerce susuz kalan bedevi gibi
İşte sensiz hayatım tıpkı bunlarınki gibiydi

Rüzgârdan evet evet odur diye bir ses aldım
Taaccübüm yoktu,zaten olduğunu biliyordum
Kusura bakma defterimizi kapattığımız malum
Hasretliyim ne edeyim asidir benim sevdam
Ümitsizlikten ümit bekler,sevdalıyım! sevdalıyım!.