Nur efendim Şiiri - Mehmet Kaplan Behlül

NUR EFENDİM

Ey alemlere rahmet, Alemlere Nur.
Bir alem ki eyvah senden yoksun
Öyle belalara musibetlere tutuşsun.
Senin yokluğunda olan her şey korksun
Kan süzülsün sensiz gözlerden yaş yerine
Tatmak isteyene sensizlik acı zehir olsun
Nehirler akmasın berrak, sular soğumasın
Sensizliği arzulayan hiçbir Irmak çağlamasın
Çağlar Eser bırakmasın sensizlik tarihinde
Hükümdarlar anılmasın şahsiyetle
Ey cihana nur, kâinata güneş.
Sensiz kalpler hep katı ve leş.
Akbabalar üşüşmüş sensiz zihinlere
kömürden kapkara vicdanlar
Zulme ortak olmuş sana riyakar kullar.
Ey alemlere rahmet, insanlığa nur
İşaret ettiğin yıldızlar ile izimizi bulsam
Mavera'da yalnızlığı senin ile doldursam
Öksüz, yetim çocuklara muştularını uçursam
Yine sevinsin harabe edilmiş ruhiyet.
Şefaatinle dirilse avare kainat.
Seni yaşasak ruhumuzda tavizsiz
Diz çökecek önümüzde zalim meymenetsin
Ey alemlere rahmet, cihana nur.
Ferahlatsın mübarek adınla açan güller.
Sana meftun, sana ram olsun gönüller.
Sana doysun cismi beşer.
Şefaatin ile aydınlansın kara yüzlü mahşer.
Ey insanlığa nur efendim
Hasretin yüreğimde kor efendim
Sana varmaya yüzümüz Yok efendim
Canım cananım sana feda olsun efendim.