Nur- Can Şiiri - Mehmet Dumanlı

NUR’MU DESEM, CAN’MI YOKSA NURCAN’MI

Nur musun, nurdan bir can mı?
Yoksa Nur’ la Can’mı?
Ne fark eder anlatmaya,
Sen yetersin
Ne fark eder fark edilmeye,
Sen değersin.
Ateş olsan konsan tenime,
Buzda olur, bende olmaz erime.
Can’a can gerek, Nur gerek,
Söndüremezsin nuru su serperek,
Nur ile Can’ı birleştirerek,
Nur’a Can, Can’a Nur gerek.
Kimi koyabilirim ki yerine?
Kim doldurabilir, kimin yerini?
Yok sayabilirmiyim,
Gözlerinden gönle yönelmiş,
Candan bakış ve tebessümlerini?
Avucuma koysalar en güzel düşleri,
Dilime dolasalar en güzel sözleri,
Bağlasalar yoluma,
Alev alev yakan gözleri,
Yinede sen derim yinede sen,
Sen senle güzelsin,
Sen senle özelsin.
Ayırmasınlar Nur’la Can’ı,
Ayırmasınlar Nurcanı.

14.06.2007 Mehmet DUMANLI