NUR’ani sevdam ben sana adaklandım..

İçimden gelen haykırışlar korkutuyor beni..
Sessizliğin içindeki sesimi duymamak,
Karanlığın içindeki yüzümü görmemek için..
Tıkadım kulaklarımı,kapadım gözlerimi..
İçim konuşuyor..
Ben ağlıyorum..

Baktım kendime şöyle bir..
Kayıp kentin kayıp düşleri gibiydim..
Düşlerimin griliğinde,tek beyazım senken mavi gözlerinle..
Bense sisli,yağmurlu havada İstanbul gibi..
Hüznü yüklemişim heybeme..

Tüm kelimeleri yüreğime alıp sakladım..
Kelimeler beni terk ederken..
Mavi gözlerinle sen vardın yüreğimde..
Yüreğime seni sakladım..
Gittim,kaçtım saklandım herkesten..
Yağan yağmurlar altında saatlerce dolaştım..
Islandım..
Yağmurla birlikte yağdın avuçlarımda topladım..
Biraz daha senle ıslandım

Bütün şiirleri sözsüz,
Bütün şarkıları bestesiz bıraktım
Cümlelerimi senle anlamlandırdım,gerisini anlamsızlığa mahkum bıraktım..
Seni giydirdim sevdamla,geri kalanı çıplak bıraktım..
Sakladım seni yüreğime,bende senle saklandım..

Buz tutmuş düşlerime,
Garip kalmış gülümseyişlerime,
Ölüm kokan günlerime yaşanmamış yarınlarıma baktım..
Kaçtım..
Sana sakladım..
NUR’ani sevdam ben sana adaklandım..